Re: รูปของ BenQ11#2

[BenQ11]

Narl Diary Fragment



วันที่xx เดือนxx ปีxx






เกือบอาทิตย์แล้วที่ผมวนเวียนอยู่ที่นี่

ยาน...ไม่สิ โรงเรียนเวทย์มนต์ที่มอริซทิ้งใว้ให้ผม

แต่เดี๋ยวก่อนใช่ว่าผมจะยอมรับมันโดยไม่มีเงื่อนไขนะ

ดังนั้นผมจึงขอศึกษาที่นี่สักพักหนึ่งก่อน

...ตามที่ผมบอกไปเมื่อหลายวันก่อน ที่นี่มีกฏระเบียบมากมาย

แน่นอนว่าผมต้องทำเรื่องเข้าโรงเรียนแห่งนี้ตามกฏเหมือนกัน


ซึ่ง1ในกฏยิบย่อยนั้น มีการวัดระดับพลังเวทย์อยู่ด้วย แต่ผมต้องรอคิวตอนบ่าย

ผมจึงออกไปเดินเล่นฆ่าเวลา

"โอ้วหนูเซร่า กับผมทรงใหม่เหรอนี่??เหอๆๆๆ"














และทุกวัน ผมก็ไม่ลืมที่จะไปเยี่ยม...เรียกว่าไปดูลาดเลาดีกว่า

เธอตื่นขึ้นมาได้สัก2-3วันแล้ว แต่เธอไม่พูดอะไรเลยได้แต่ยืนนิ่งเป็นหิน เหมือนเธอกำลังมองอะไรอยู่..

ไม่รู้สิ แต่คงไม่ต้องกังวลกระมัง เพราะเบลคก็เฝ้าดูเธอตลอดเวลาเหมือนกัน

จะว่าไปหมอนี่ก็เอาใจใส่คนอื่นดีเหมือนกันแฮะ..















ตกบ่ายก็ได้เวลา ไปทดสอบพลังเวทย์

แล้วก็น่าแปลกที่ ทั้งอาบิสจัง เบลค และเจ้าแสบที่ไม่โผล่หัวมาเลยหลายวัน

มาดูการทดสอบนี้

ผู้ทดสอบเห็นว่าเป็นศิษย์ของอาบิสจังเลยเชียว การทดสอบนี้ไม่ได้ยากอะไร

แค่เอากระดาษเวทย์มนต์ ที่สามารถดูดพลังเวทย์ของผู้ถูกทดสอบ..อธิบายแล้วยาว

สรุปว่าหากกระดาษเวทย์มนต์ใบนี้ดูดพลังเวทย์ได้เร็ว ก็แสดงว่าคนๆนั้นมีพลังเวทย์เยอะ...

เท่าที่ถามผู้ทดสอบแล้วเห็นว่าบางคนถึงขนาดกระดาษใหม้เลยก็มี

อืม...สงสัยทดสอบกับผมกระดาษคงระเบิดเหอๆๆๆๆๆ


...

......

.........


...เออลืมไป นี่มันกระดาษเวทย์มนต์นี่หว่า...

[BenQ11]

มิน่าล่ะว่า ทำไมทุกคนมันถึงมาดูผมทดสอบในวันนี้ /(>3<)/


แต่ช่างเถอะพอดีผมมีเรื่องที่สำคัญกว่า


ใหนๆเจ้าแสบก็โผล่มาแล้ว ผมจึงคุยกับมันเรื่องข้อความที่ถูกส่งมาถึงผม (ที่บอกว่ามอริซตายแล้ว)

จริงๆผมเองก็ลืมเรื่องนี้ไปเลย เพราะมัวแต่คิดเรื่องมอริซ และดีใจที่เจอสหายเก่า

โชคดีเจ้าแสบมันเชี่ยวเรื่องเทคโนโลยีก็คิดว่าน่าจะฝากฝังให้มันเช็คข้อความจากมือถือผม

และสาวไปให้ถึงต้นทางว่าใครเป็นคนส่งมา


(ผมเคยโทรไปถามที่ศูนย์บริการแล้วแต่เขาบอกว่าต้องรักษาความลับของลูกค้า
เอ็งมารักษาอะไรตอนนี้ฟะ?)


"เฮ้!! อย่ามือบอน เข้าไปดูรูปภาพหรือคลิปที่ข้าเก็บใว้เชียวนะเฟ้ย!!"

(แต่ผมเชื่อว่านิสัยอย่างมันต้องแอบดูข้อมูลในเครื่องผมแหงๆ)














พอไม่มีโทรศัพท์อยู่ใกล้ตัวแล้วก็รู้สึกโหวงๆยังไงไม่รู้

สงสัยผมจะเป็นพวกเสพติดเทคโนโลยีเสียแล้วเหอๆๆๆ


ในขณะที่ผมกำลังคิดว่า เย็นนี้จะกินอะไรดี อาบิสจังก็เข้ามาหา

ตกลงผมของเธอจะกลายเป็นสีทองแบบนี้จริงๆเหรอนี่??


ว่าแต่คนข้างหลังที่ดูมืดมนนั่น...??












อาบิสจังแนะนำตัวลูกศิษย์ของเธอ

เธอชื่อ พัลซ่า(อายุ16) คนที่ทำการทดสอบวัดพลังเวทย์กับผมเมื่อก่อนหน้านี้นี่เอง

ชื่อเพราะดี แต่ดูเธอจะขี้อายอยู่หน่อยนะครับเหอๆๆ

[BenQ11]

อาบิสจังอธิบายเพิ่มว่า เนื่องจากการทดสอบพลังเวทย์ก่อนหน้านี้

ทำให้ผมไม่ผ่านการทดสอบ ซึ่งจะเกิดปัญหาในการเข้ามาอยู่ในโรงเรียนแห่งนี้

แต่ก็ยังมีวิธีอื่นในการทดสอบในกรณี ที่กระดาษเวทย์มนต์ใช้การไม่ได้
(แล้วเมื่อกี้ไม่ทำแต่แรกหว่า?เหอๆๆ)

แถมด้วย อาบิสเธอเป็นคนบอกพัลซ่าว่า ผมเคยเป็นอาจารย์ของเธอ

พัลซ่าจึงเป็นคนเสนอ เปลี่ยนวิธีทดสอบอีกครั้งเอง


ก่อนทำการทดสอบอีกครั้ง อาบิสจังก็มากระซิบบอกผมว่า อย่าแปลกใจกับท่าทีของพัลซ่า

เพราะเธอเป็นโรคกลัวที่จะสัมผัสผู้อื่นโดยเฉพาะผู้ชาย...

จะว่าไปการทดสอบก่อนหน้านี้เธอก็ไม่ได้แตะตัวผมนี่นา..













ผมต้องยืนห่างจากเธอเล็กน้อย โดยที่พัลซ่าบอกผมว่าแค่ยืนเฉยๆก็พอ..


ว่าแต่เธอทำอะไรอยู่หว่า??


ผมยืนดูพัลซ่าที่ยืนพนมมืออย่างนิ่งเงียบ...














....ผมหวนคิดถึงโรคกลัวสัมผัสผู้อื่น ใช่ว่าผมจะไม่เคยเห็นนะ

แต่คนที่เป็นโรคลักษณะนี้มักจะมีปัญหาเกี่ยวกับจิตใจในสมัยเด็ก

เธออาจจะเคยเรื่องเลวร้ายมาก็ได้...

บางครั้งผมก็เคยคิดนะ ว่าในจักรวาลนี้มันจะมีดินแดนใหนที่มีแต่ความสุขไม่มีความทุกข์บ้าง?

[BenQ11]

ผมยังจำึคำที่อาบิสจังเคยบอกผมได้ประโยคหนึ่งเกี่ยวกับคำสอนที่เธอปฏิบัติอยู่


สุขกับทุกข์ เป็นสิ่งคู่กัน มีอยู่เท่าๆกัน ไม่มีใครสุขได้ทั้งชีวิต แน่นอนไม่มีใครทุกข์ได้ทั้งชีวิตเหมือนกัน

อยู่ที่เราจะก้าวไปอยู่ฝั่งใหนเอง


แต่เหนือกว่านั้นมันยังมีอีกหนทางหนึ่งนั่นคือ ไม่สุขไม่ทุกข์

อืม..มันอาจจะเป็นเรื่องที่ยังห่างไกลจากใครหลายคนโดยเฉพาะผมอยู่กระมังเหอๆๆ















เพราะผมเชื่อว่าความสุขมันทำให้คนเรารู้จักขวนขวายที่จะค้นหามัน

และความทุกข์มันทำให้คนเราแข็งแกร่งรู้จักตะเกียกตะกายฝ่าฟัน...

ช่างเถอะเหอๆๆๆ




ว่าแต่นานจังเลย...

ว่าแล้วเดี๋ยวลองชวน พัลซ่าไปทานข้าวกันดีกว่า


"เสร็จยังอ่า...ผมหิวข้าวแล้วนาเหอๆๆๆ"

[BenQ11]

ไม่นานผมก็ตกใจที่จู่ๆ พัลซ่าก็ลงไปคุกเข่าร้องไห้

ผมว่าผมยังไม่ได้คิดอะไรอกุศลนา...


"ฮ..เฮ้ เป็นอะไรอ่า??"












ผมได้แต่ก้มมองดูพัลซ่า

ครั้นจะเข้าไปพยุงตัวเธอก็กลัวว่าเธอจะตกใจ

แต่น่าตกใจกว่า คือเธอเป็นฝ่ายกำมือผมเอง

ผมมองดูพัลซ่าที่พยายามจะพูดอะไรออกมาแต่ฟังไม่ถนัดนัก













จากนั้นอาบิสจังก็รีบมาพยุงตัวพัลซ่าออกห่างจากตัวผม

จนพัลซ่าสงบสติอารมณ์ได้

แบบนี้มันงงนะครับ


วันนี้มันอะไรกันเนี่ย??รู้สึกเฟลจังเลย

[BenQ11]

อาบิสจังหันมาบอกผมว่าเธอแค่รับมันมามากเกินไปไม่ต้องเป็นห่วงเดี๋ยวก็หาย

แต่กับสิ่งที่ผมเห็นมันดูน่าเป็นห่วงอ่าครับ

อาบิสจังขอตัวไปส่งพัลซ่า แต่ก็ยังพูดข้อความให้ผมสะกิดใจทิ้งท้ายใว้..














โอววววแต่คราวนี้ผมว่าผมยังไม่ได้ทำอะไรเลยนะครับ


ยืนเฉยๆก็ผิดแล้วเหรอนี่??เหอๆๆ



ข้าวก็หิว อดชวนพัลซ่า ทำเธอร้องไห้ อาบิสจังก็พูดแปลกๆ

ทดสอบพลังเวทย์ก็ได้ศูนย์ เจอไอ้2พี่น้องมันหัวเราะเยาะ อโลนก็ยังไม่คุยด้วย มือถือก็ไม่อยู่

วันนี้ดวงไม่ดีเลย...


















แต่ช่างเถอะ อย่างน้อยก็ยังมีอยู่คนนึงที่เล่นด้วยได้เหอๆๆๆๆ


"เซร่าจางงงงงงงงงง"
















จบวัน

[BenQ11]

Narl Diary Fragment



วันที่xx เดือนxx ปีxx


[spoiler]


วันนี้น่าแปลกที่อาบิสจังไม่มาปลุกผม ไม่รู้ออกไปใหนแต่เช้า

ผมเลยตื่นสายหาหนูเซร่าไม่เจอเลยเหอๆ


แต่ช่างเถอะไปเยี่ยม น้องสะใภ้ก่อนล่ะกัน...

"อืม..วันนี้เบลคไม่อยู่แฮะ..."











....สำเนาถูกต้อง ท่าเดิมเหมือนทุกวัน....


"ไปดีกว่า=3="















วันนี้เป็นวันที่น่าสนใจอีกวันหนึ่ง เนื่องจากวันนี้มีเสียงตามสาย ร้องเพลงสดด้วย


อืม....เสียงคุ้นจริง..

[BenQ11]

ในขณะที่ผมกำลังมองหาที่มาของเสียง

เบลคก็มาพอดี


ดีเลยถามมันเลยดีกว่า












เบลคบอกว่า ช่วงนี้เป็นช่วงเวลาใกล้สอบของโรงเรียน


ก่อนจะสอบก็จะมีธรรมเนียมขับร้องเพลงบรรเทาความเครียด


ซึ่งเสียงที่ร้องอยู่นั้นก็คือ ฮิโซกะหรืออาบิสเกท นั่นเอง


มิน่าล่ะออกไปแต่เช้าเลยเหอๆๆ


แต่เนื่องจากผมสังเกตเห็นสีหน้าที่ดูแปลกๆของน้องรอง


เหมือนไม่พอใจอะไรมาหรือเปล่าก็ไม่รู้

ผมก็เลยไม่ได้ถามรายละเอียดอะไรต่อ













ผมไปตามทางที่เบลคบอก ถึงตำแหน่งของห้องส่ง

ระหว่างทางผมฟังเสียงเพลงไปเรื่อยจนคิดได้ว่า

นี่มันเหมือนเพลงเศร้ามากกว่านะ??



เมื่อใกล้ถึงห้องส่ง ผมก็เจอสาวน้อยเมื่อวันก่อน เดินป้วนเปี้ยนอยู่


"โอ๊ะ!!!นั่นพัลซ่านี่นา"

[BenQ11]

ผมสอบถามถึงอาการเธอเมื่อวันก่อน ซึ่งก็สบายดีผมก็โล่งใจ


แน่นอนผมไม่ลืมที่จะรีบชวนเธอไปทานข้าวเที่ยงอิๆ


"แหล่มเลยเหอๆๆๆ"













แต่เธอก็คิดขึ้นได้พอดีว่าบัตรโรงเรียนของผมเสร็จแล้ว

เธอจึงขอตัวไปเอาบัตรมาให้ผม โดยนัดเจอกันที่ร้านหมูเต๊ะหน้าโรงอาหาร



เอาล่ะ ยังมีเวลา ผมเข้าไปหาอาบิสจังก่อนดีกว่า...

[BenQ11]

โอว....ท่าทางผมจะไปขัดจะหวะเธอเสียแล้ว


อาบิสจังชะงักหยุดร้องเพลงทันทีที่รู้ว่าผมเข้ามาหาเธอ















ไอ๊หยา...ลักษณะท่าทางของอาบิสจังแบบนี้ผมไม่เคยลืมเลย


ผมรู้ทันทีเลยว่าเธอกำลังโมโหอายอยู่....


เธอเดินเข้ามาหาผม พร้อมบอกว่า "เที่ยงแล้ว...."


ผมไม่กล้าบอกอาบิสจังว่าผมมีนัดแล้วอ่า....เหอๆๆ

[jackkypran]

เพลงอะไรหว่า??

อ๋อ เพลง It's Not Goodbye นี่เอง

v
v
v
เศร้าจริงๆนั่แหละเพลงอ่า~~~ ดูMV ด้วยแล้วยิ่งเศร้า

[BenQ11]

ลองพิมพ์เนื้อเพลงสักท่อนลงในกูเกิ้ลแล้วเสริจหาฟังดูสิครับอิๆๆเพราะนาแต่เศร้านิดๆ

[BenQ11]

สงสัยผมจะสำคัญตัวเกินไป เพราะเมื่อทั้ง2เจอกัน ก็เห็นคุยกันปกติดี


คุยกันเองจนลืมว่าผมเองก็นั่งอยู่ด้วยก็ว่าได้ ก็แหงล่ะพวกเขาเป็นอาจารย์ลูกศิษย์กันนี่นาเหอๆๆ














หลังจากคุยกันจนหอมปากหอมคอแล้ว จนได้เวลาแยกย้าย พัลซ่ายื่นบัตรนักเรียนให้ผม..


ไม่ผิดหรอกผมเข้าโรงเรียนนี้ในฐานะนักเรียน เหตุผลก็ไม่มีอะไรมาก


ผมแค่อยากเรียนรู้เรื่องราวในโรงเรียนนี้ตั้งแต่ระดับล่างดูน่ะครับ


แต่ที่สำคัญกว่านั้นดูเหมือนผมจะลักกี้ซะแล้วอิๆๆ

พัลซ่าเธอแอบใส่เบอร์ติดต่อกลับมาด้วยเหอๆๆๆ


("......อืม....มือถือผมอยู่กับไอ้แสบนี่หว่าต้องรีบไปทวงเสียแล้ว")

[BenQ11]

เมื่อเหลือผมกับอาบิสจังอยู่2คน ผมเองก็ไม่รู้ว่าจะพูดเรื่องอะไรดี

นอกเสียจาก...เรื่องซีเรียสเรื่องหนึ่ง...


ที่มีอยู่ไม่กี่คนที่รู้เรื่องนี้...












ผมเองก็อยากจะถามอาบิสจังถึงเรื่องนี้มานานแล้ว แต่ก็ไม่มีจังหวะได้คุยกัน2ต่อ2แบบนี้สักที

จริงๆก็ไม่ค่อยอยากจะถามเท่าใหร่น่ะ

แต่เราได้พบกันครั้งแรกก็เรื่องนี้ ตอนที่เราจากลากันก็เพราะเรื่องนี้.....


อย่างที่รู้กันฮิโซกะ หรือฉายาอาบิสเกท เป็นฉายาที่ได้มาจากการที่เธอมีหลุมดำอยู่ที่บริเวณหัวใจของเธอ ทำให้หัวใจของเธอสลับแทนที่กับหลุมดำ ซึ่งเกิดอุบัติเหตุจากการทดลองที่ดาวบ้านเกิดของเธอเอง


และเนื่องจากเธอนับถือลัทธิอะไรสักอย่างของเธอนี่แหล่ะที่มีความเชื่อว่า ผู้ที่จะบรรลุขั้นสูงได้จะต้องเป็นคนที่มีอวัยวะครบถ้วน32หากไม่ครบก็ถือว่าชาตินี้ไม่ใช่เวลาของเธอ...ช่างเถอะผมไม่ค่อยสนใจเรื่องพวกนี้เท่าใหร่..





"อืม....คงยังไม่เจอสินะ..."

[BenQ11]

ผมรู้สึกแปลกที่ท่าทีของเธอเปลี่ยนไปที่พูดถึงเรื่องนี้


เธอลืมความสำรวมและท่าทีเนี้ยบๆปกติของเธอ

ผมจึงเข้าใจว่าลึกๆเธอคงอึดอัดกับหัวใจที่หาไม่เจออยู่กระมัง?


ขอเสริมอีกนิด จากเหตุการณ์คราวก่อนที่ผมรู้จักกับอาบิสจัง

ผมมีความจำเป็นต้องปิดรูเชื่อมระหว่างกัน เพื่อตัวของอาบิสจังเอง

ทำให้หลุมดำที่อกเธอกลายเป็นเสมือนห้องว่างๆ และกลายเป็นที่อาศัยของเหล่าอสูรกายที่ติดค้างอยู่ในหลุมดำฝั่งนี้

เอาใว้มีเวลาจะมาขยายความต่อล่ะกัน จริงๆเรื่องมันก็นานมาแล้วผมก็ไม่ค่อยอยากพูดถึงเท่าใหร่..และคนที่ทำการปิดรูเชื่อมนั้นก็เป็นมอริส ไม่ใช่ผม..














ผมรู้ว่าอาบิสจังต้องการจะพูดอะไร...


แต่ในขณะที่ผมกำลังจะตอบเธอ






"มาคุยกันหน่อยสิ"


เสียงไอ้แสบที่ทะลึ่งโผล่มาขัดจังหวะพอดี





มีมารผจญ มาดักคอเสียได้...



"ไอ้หมอตี๋นี่จริงๆเล้ย..."

[BenQ11]

รู้สึกว่าเจ้าแสบจะคุยกับผมเรื่อง ต้นทางของข้อความโทรศัพท์และต้องการคุยกับผมเป็นการส่วนตัว


หรือว่าคนส่งข้อความนั้นเป็นคนที่ผมรู้จักหรือเปล่าหว่า??



ผมตามเจ้าแสบไปถึงห้องทดลองมัน รู้สึกว่ารูปแบบห้องมันจะเปลี่ยนไปเยอะนะ..



"มืดโว้ย เปิดไฟหน่อยไอ้แว่น"







อืม...เจ้าหมอนี่กำลังวิจัยเรื่องหัวใจเทียม....ไม่สิ...นี่มันหัวใจแท้ๆนี่นา....


ผมล่ะแปลกใจจริงๆ ทั้งๆที่เจ้าแสบเองก็สามารถใช้วิชาเวทย์สายแพทย์ได้ กะอีแค่รักษาหรือซ่อมแซมร่างกายมันก็ไม่ใช่เรื่องยากเลย แลัวมันจะมาเสียเวลา ทดลองตามแบบวิทยาศาสตร์ไปทำไมกัน?


ผมอดสงสัยไม่ได้เลยถามมันออกไปในสิ่งที่ผมสงสัย









คำตอบของมันนั้นเรียบง่ายมาก.. ก็แค่เพื่อให้ใครก็ได้ขอแค่เป็นหมอที่ผ่าตัดเปลี่ยนอวัยวะได้สามารถเอามันไปใช้ประโยชน์ได้ แทนที่จะต้องควานหาผู้มีพลังเวทย์หรือความรู้ขั้นสูงที่หาได้ยากมาก

ผมไม่ค่อยอินกับคำพูดมันเท่าใหร่แต่ก็รู้สึกได้ว่า มันมีความลึกซึ้งดีเหมือนกัน..ไม่เหมาะกับความคิดของมันสมัยก่อนที่สักแต่ชำแหละอย่างเดียวเลยเหอๆๆๆ


เมื่อผมถามคำถามมันไปแล้ว ก็ถึงคราวที่มันถามผมกลับบ้าง ซึ่งคำถามของมันนั้น ทำเอาผมสนใจมากกว่าเรื่องคนส่งข้อความมาถึงโทรศัพท์ผมเสียอีก..

โดยเฉพาะสีหน้าที่จริงจังในคำถามที่มันถามผม..




(ผม)"เอ็งจะรู้ความสัมพันธ์ ของข้ากับกับอาบิสจังไปทำไมวะ??"










เจ้าแสบได้เล่าถึงตอนที่มันได้เจอ อาบิสจังในครั้งแรก เธอมาพร้อมกับ มอริซพี่ชายของมัน
ในครั้งแรกมันตื่นเต้นที่ได้รู้ว่า อาบิสจังมีหลุมดำอยู่ที่หัวใจ (คงอยากผ่าดูเป็นแน่แท้)

แต่เพราะมอริซปิดประตูหลุมดำที่หัวใจเธอไปแล้ว เจ้าแสบจึงหมดความสนใจในตัวเธอ

[BenQ11]

ถึงกระนั้น มอริซกลับให้อาบิสจัง ศึกษางานวิจัยและหนังสือแขนงต่างๆของเจ้าแสบ

เพื่อแลกกับหน้าที่แม่บ้านดูแลความสะอาดโดยเฉพาะห้องเจ้าแสบ(มิน่าล่ะห้องทดลองมันจึงดูเป็นระเบียบ)


แรกๆมันก็ไม่ชินที่จะต้องเดินเข้าออกจากห้องทดลองกับห้องตัวเอง แล้วเห็น"คนนอก"นั่งอ่านงานวิจัยของมัน










แต่เมื่อวันเวลาผ่านไป นอกจากห้องมันจะเป็นระเบียบแล้ว

มันก็รู้ว่าอาบิสจังสามารถคุยกับมันได้ทุกเรื่อง จนมันลืมไปเลยว่าเธอเคยเป็นคนนอกในสายตามันมาก่อน ทั้ง2ต่างแลกเปลี่ยนทัศนะคติกันและกัน ซึ่งมันเองก็เริ่มรู้ตัวว่าความคิดของมันเปลี่ยนไปมาก ตั้งแต่อาบิสจังเข้ามาอยู่ในชีวิตมัน..

ใช่เลย...บาบิสจังเป็นคนแบบนั้นแหล่ะ แม้เธอจะมีความคิดแปลกพูดจากวนๆแต่เราก็สามารถคุยกับเธอได้ทุกเรื่องจริงๆ










แต่สิ่งที่เจ้าแสบรู้เกี่ยวกับอาบิสจัง กลับเป็นเรื่องที่พื้นๆอย่างความเป็นมาของหลุมดำในหัวใจ

ดาวบ้านเกิดของเธอที่กลายเป็นดาวร้าง การหันเหชิวิตตัวเองสู่ทางธรรม ความสามารถของปีศาจ72ตัวที่อยู่ในหลุมดำปิด


......แน่นอนว่าแนวคิดเรื่องการสร้างหัวใจสำรองก็เพราะอาบิสจังเป็นคนแนะนำ

[BenQ11]

สิ่งที่เจ้าแสบรู้นั้นมีแต่"ข้อมูล"เกี่ยวกับตัวเธอ แต่หาได้รู้ "ความเป็นเธอ"เลย อาจเพราะเจ้าแสบตั้งคำถามไม่ถูก หรือไม่กล้าที่จะถามเรื่องบางเรื่อง จนเมื่ออาบิสจังเจอผมเมื่อหลายวันก่อน

"ความเป็นฮิโซกะ" ได้เผยออกมาจากที่เป็นหมื่นปี เจ้าแสบเห็นเพียง ความสงบ สุขุม...และแสงสว่างที่มีจุดดำอยู่ตรงกลางแสงเหมือนทฤษฏีหลุมดำเท่านั้น


และเธอก็ไม่เคยเอ่ยถึงชื่อผมเลยจนมารู้ว่าผมกับบาบิสจังเคยรู้จักกันมา และดูแล้วความสัมพันธ์นั้นดูจะไม่ธรรมดาเลย








อืม...ผมว่าผม เดาได้ว่า เจ้าแสบนี้คิดอะไรกับ อาบิสจังอยู่นะครับเหอๆๆๆ


หากถามถึงความสัมพันธ์ของผมกับอาบิสจังตอนนี้...ก็คงเป็น...พี่น้อง...กระมัง...


แม้ผมอยากจะบอกเจ้าแสบว่า อย่าคิดจีบเธอเลย เพราะเธอต้องการเข้าสู่สายธรรมะอะไรนั่นแล้ว แต่เดี๋ยวมันจะหาว่าผมจะกั๊กบริบูรณ์มัน

เอาเป็นว่า....


"โอว...ไม่คิดเลยว่าเอ็งจะมีหัวใจเหมือนคนอื่นเขาด้วย พยายามเข้านะพ่อหนุ่มเหอๆๆ"









กลับเข้าเรื่องหลักต่อ เจ้าแสบรู้แล้วว่าใครเป็นคนส่งข้อความนี้มา

ซึ่งคนส่งมานั้น ใช้วิธีรับส่งอัตโนมัติกันเป็นทอดๆ เพื่อให้เกิดความล่าช้าในการส่งข้อความถึงผม


หลังจากที่เจ้าแสบ สืบไปถึงต้นสายแล้ว ผู้ส่งนั้นก็คือ ตัว"มอริซ"เองนั่นแหล่ะ

"เบอร์ล่างสุดนั่นคือเบอร์ของ มอริซแน่นอน"

[BenQ11]

โอเค...ผมได้ข้อมูลใหม่มาแล้ว มอริซรู้ล่วงหน้าว่า ตัวเองจะตายแน่นอน จึงส่งข้อความล่วงหน้า มาถึงผม

รวมไปถึงเรื่องจดหมายและประตูซึ่งมีแต่ผมที่เปิดได้ ไอ้วิธีการงี่เง่าๆแบบนี้มีแต่มอริซแน่นอน ผมรู้ดี..

นิสัยอยากลองของผม ก็ชักจะอยากรู้แล้วเหมือนกันสิ ว่าปลายทางของมอริซที่คำนวนใว้มันคืออะไร?



แต่ก่อนที่ผมจะแยกกับเจ้าแสบ เจ้าแสบได้แสดงอะไรให้ผมดูบางอย่าง..


มันบอกว่าตอนนี้คนที่รู้เรื่องนี้มีเพียงเบลคคนเดียว...









"พลังของดาร์คเอนเนอจี้ มันเหมือนคำสาป... เหมือนดำรัสพระเจ้า ขอให้ระวังด้วย..."



คำพูดของเจ้าแสบ กับแขนกลของมัน ทำให้ผมตื่นตัวเล็กน้อย ถึงมันจะไม่อธิบายอะไร ผมก็เข้าใจได้ว่า "คำสาป" ที่เจ้าแสบพูดถึง ทำให้มันสูญเสียแขนไปตลอดกาล ไม่สามารถรักษาด้วยพลังเวทย์ของมันได้













ท่าทางเจ้า2พี่น้องนี้คงจะรู้ซึ้งถึงพลังนี้ดี...และคนที่ทำให้มอริซตายก็เป็นผู้ใช้พลังดาร์คแมทเทอร์และดาร์คเอนเนอจี้อันเป็นปริศนาด้วย

จากนั้นเจ้าแสบก็แยกกับผมเพราะลูกน้องมันมาเรียก....


พลังของดาร์คเอนเนอจี้ เปรียบเสมือนคำสาปหรือ???

แล้วมันจะสาปความตายให้ผมได้หรือเปล่า?...นั่นคือสิ่งที่แวปเข้ามาในหัวผมชั่วขณะ..











จบวัน

[BenQ11]

วันนี้วันคริสมาสนี่นา=3=




Merry christmas ครับเหอๆๆ

[BenQ11]

แวะมาลงครับ=3=



มุกคนแก่

[prim_15505]

ไม่แก่มั้งครับแบบนี้

[m7799142]

ที่เด้งขึ้นมานั่นมือใช่ไหม

[BenQ11]

มันคือชิ้นส่วนของ ชายหนุ่มสุขภาพดี

ที่กำลังสูบฉีดอย่างรุนแรงอ่าครับเหอๆๆ

[humma54]

พยายามมองให้เป็น ยกเข่า lllorz