Re: รูปของ BenQ11#2

[BenQ11]

แวะมาลง

[BenQ11]

Narl Diary Fragment



วันที่ xx เดือนxx ปีxx







ในที่สุดพวกผมก็กลับมาถึงโรงเรียนเสียที ซึ่งใช้เวลาน้อยกว่าขาไปมากเพราะ พลังได้ของไอ้แสบช่วยกลับมา

ทำให้ใช้เวลาเพียงไม่กี่ชั่วโมง โดยระหว่างทางพวกเราก็พูดคุยกันอย่างสนุกสนานจนลืมเวลาไปเลยรู้ตัวอีกทีก็ถึงที่หมายแล้ว

...แต่ถึงกระนั้นไอ้แสบมันก็ดันกลับมาถึงก่อนพวกผม แถมเตรียมห้องพร้อมรักษายัยเบอร์5และคนอื่นๆ

บางทีผมก็สงสัยนะว่า ไอ้แสบมันใช้คาถาแยกเงาพันร่างแบบนารูโตะหรือเปล่า?




















ความใคร่รู้ย่อมมีเหนือกว่าสิ่งอื่นใด

ผมถามได้แสบสั้นๆเลย "ฆ่ามันไปหรือยัง?"

















คำตอบที่ได้กลับมานั้น

...ก็บอกความรู้สึกตัวเองไม่ถูกเหมือนกันว่า ผมรู้สึกดีใจหรือเสียใจ

หรือจะเป็นความรู้สึกอื่นๆ มันไม่ใช่ความสับสน

แบบว่าเหมือนบอกในใจตัวเองว่า "เออ ก็ดีนะ"

[BenQ11]

ไอ้แสบให้เหตุผลสั้นๆว่า หากจะกำจัดแองเกลอฟิช(คนเดียว)อาจจะใช้เวลามากกว่านี้

ซึ่งคงจะเสียเวลาเกรงว่าจะกลับมาไม่ทัน

อันนี้ผมรู้ดีว่า ไอ้แสบหมายถึงอะไร? เพราะผมเองก็คอยเชคสภาพยัยเบอร์5อยู่ตลอด

ที่เธอยังอยู่ดีจนถึงตอนนี้เพราะผมคอยถ่ายพลังและแชร์ความเจ็บปวดจากเธออยู่

แต่ผมเห็นเธอเริ่มซึมมาได้สักพักแล้ว อาจจะถึงขีดสุดของเธอแล้วกระมัง













กับอีก1เหตุผลที่ผมก็เห็นว่าสมกับเป็นความคิดของไอ้แสบ นั่นคือ อยากให้แองเกลอฟิชพิสูจน์ด้วยตัวเองว่า มันโดนมอริซหลอกใช้จริงหรือไม่?

การปล่อยให้มีชีวิตไปก่อนจนถึงวันที่มอริซ ทำนายกับแองเกลอฟิวใว้ มันจะเกิดขึ้นจริงหรือไม่?

ถึงตอนนั้นมันคงตัดสินใจถึงความจริงได้เอง

แต่ตอนนี้ขอให้สบายใจได้เพราะ ไอ้แสบทำให้แองเกลอฟิชไม่มีเวลามาวุ่นวายกับเราได้อีกนานโข












ในเมื่อหลายๆอย่างลงตัวแล้วผมก็วางใจกับเรื่องก่อนหน้านี้ได้หมดแล้ว

และหันหน้ามาเผชิญกับเรื่องปัจจุบันตอนนี้ดีกว่า

....คนแรกที่มาหาผม เป็นเซร่าแฮะ เธอดูโตขึ้นหน่อยๆหรือเปล่าหว่า?

[BenQ11]

คาดว่าอาบิสจังคงจะดูแลเธออย่างดี ดูผิวพรรณเซร่าแล้วเปร่งปลั่งขึ้นเยอะเลย

รวมไปถึงบุคลิคต่างๆก็ดูอ่อนโยนขึ้นมากด้วย...หวังว่าอาบิสจังคงไม่อบรมอะไรแปลกๆให้เธอนะ?
















ยังมีอีกหลายอย่างที่ผมต้องทำหลังจากกลับมา จึงไม่อยากเสียเวลามากนัก

ผมใช้พลังเวทย์กล่อมให้ยัยเบอร์5หลับไปก่อนเพื่อหลีกเลี่ยงความเจ็บปวด

ก่อนที่จะถอนสายสัมพันธ์ระหว่างเราเพื่อส่งต่อให้ไอ้แสบนำเธอไปรักษา

แน่นอนรวมไปถึงอันดับ4 และลักชัวรี่ด้วยเราจึงต้องแยกกันตรงนี้เลย

....ผมมองดูลักชัวรี่ ที่ทำสายตาเว้าวอนเหมือนมีความในใจ...

ผมคิดว่าผมรู้นะว่าเธออยากจะบอกอะไรผม...

ผมยอมมองข้ามเรื่องระหว่างผมลักชัวลี่และไอ้แสบใว้ก่อน

ให้มันได้รักษายัยเบอร์5ให้เรียบร้อยจากนั้นค่อยว่ากัน
















...งั้นก็ได้เวลาแยกย้ายกันแล้ว


เอ้อ....ยังมีอีกเรื่องแต่ที่ขาดไม่ได้ต้องเขียนเลยก็คือ ต้องขอบคุณอันดับ4จริงๆ

ทั้งๆที่เราไม่ได้สนิทอะไรกันมากมายนัก เพิ่งเจอกันไม่กี่เดือนเองแถมนับครั้งได้ แต่ก็ยินดีช่วยเหลือผมหลายอย่าง

หากมีโอกาสคงต้องตอบแทน

[FARM]

สะ....30,000 เท่า!!! บ้าไปแร้ววว

[BenQ11]

ผมพูดคุยกับเซร่าไปพลางเดินไปพลางเธอเล่าเรื่องราวต่างๆในระหว่างที่ผมไม่อยู่ ดูเธอจะรู้จักการเปิดใจมากกว่าเดิมเยอะเลย

อาจจะเรียกได้ว่าเป็นเริ่มแตกวัยสาวแล้วก็ได้กระมัง?เหอๆๆ

เธอเล่าถึงฮิโซกะว่าได้สอนอไรหลายๆอย่างให้เธอได้รับรู้ และเล่าเรื่องราวของผมดั่งนิทานปรัมปราเมื่อมีเวลาว่าง

ทำให้เธอเข้าใจผมได้รู้จักผมมากขึ้น

ผมมองดูสีหน้าที่กรุ้มกริ่มขอเซร่าแล้ว ก็หวั่นใจว่าอาบิสจังจะสอนอะไรเซร่าแปลกๆแหง....จะใช้วิชาอ่านความคิดกับเธอก็ไม่อยาก...


"ว่าไงนะ? อันดับ 1(ปัจจุบัน) มาจีบเธอเหรอ?? โอ้วววไม่ธรรมดาเหอๆๆๆๆ"

ว่าแต่แม่งใครฟะ?เดี๋ยวคงต้องดูหน้าค่าตาเสียหน่อยเหอๆๆ













แต่เหนือสิ่งอื่นใด ที่ผมอยากจะรู้ก่อนจริงหาใช่เรื่องทั่วๆไป ผมถามถึงพัลซ่าและควอซ่า2แม่ลูกกับเซร่า

ทันทีที่ผมถาม สีหน้าของเซร่าก็เปลี่ยนไป เธอบอกผมว่าหลังจากที่ผมออกเดินทางไป

ควอซ่าก็กลับไปในห้องกาลเวลาเทียมของไอ้แสบที่เธอเคยฝึกฝนตัวเองในช่วงที่ผมไปดาวโอเวอร์มายด์

แต่ควอซ่าแทบไม่โผล่ออกมาจากห้องนั้นเลย

ส่วนพัลซ่านั้นก็ดูเธอจะเงียบขรึมมากขึ้นแม้จะไม่แสดงออกมาอย่างชัดเจนว่าเธอมีบางอย่างอยู่ในใจ แต่เด็กระดับเธอ(เซร่า)ก็ดูออก













จากคำพูดของเซร่าทำให้ผมรู้สึกหวั่นใจพอสมควร ผมเองก็ไม่รู้ว่าจะช่วยเหลือความสัมพันธ์ของ2แม่ลูกนี้อย่างไร?

และพัลซ่าก็เป็นคนออกปากเองว่าขอให้เธอได้จัดการเรื่องนี้ด้วยตัวเธอเองซึ่งเป็นเรื่องเดียวที่เธอต้องการจะทำให้สำเร็จด้วยตัวเอง

ผมนับถือความตั้งใจของเธอนะ แต่ก็อดคิดมากไม่ได้..เสร็จศึกนอกยังต้องมารับศึกในอีกก็ช่างวุ่นวายเสียจริง

เซร่าบอกผมว่าพัลซ่าเธอมักจะอยู่ที่หน้าห้องกาลเวลาเทียม เพื่อเฝ้ารอควอซ่าออกมาถ้าผมไปที่นั่นก็น่าจะเจอเธอ

ผมบอกให้เซร่ากลับไปที่รอผมที่ห้องก่อน ก่อนจะผละจากเซร่าไปหาพัลซ่า

ผมเลือกที่จะวิ่งเท้าไปหาเธอเพื่อจะได้มีเวลาคิดคำพูดต่างๆนาๆกับเธอ

ระหว่างทางก็ได้เจอคนมาทักหลายคน ต้องขอโทษจริงๆที่ผมไม่มีกะใจจะหยุดทักทาย

[BenQ11]

ระหว่างที่ผมวิ่งไปหาพัลซ่า ผมก็พลางคิดไปด้วยว่าหากเจอหน้าเธอแล้วผมจะพูดอะไรกับเธอดี?

ทักทายแบบปกติ? หรือถามเธอตรงๆเลย?

หากเป็นคนอื่นผมคงไม่คิดมากแบบนี้ สำหรับพัลซ่าจะเรียกว่าผมแคร์เธอมากกว่าคนอื่นก็เป็นได้นะ














เมื่อถึงชั้นของไอ้แสบ ระหว่างทางผมก็เห็น เบลคออกมาจากห้องของอโลนพอดี(เป็นทางผ่าน)


แต่โทษทีนะตอนนี้ผมไม่ว่างจริงๆ แต่ก็รับรู้ข้อความที่เบลคบอกแล้ว วันหลังล่ะกัน



"ก่อนหน้านี้แร่เบลคของเอ็งกวนตีนข้าใว้มากเลยนะ"














อา..เคยเป็นกันใหม? เวลาที่เราต้องการจะทำอะไรอย่างเร่งรีบหรือมีอะไรสำคัญๆที่ต้องทำจะต้องมีอะไรขัดขวางเสมอ

แต่ยกเว้นให้กับ อาบิสจังนะครับเหอๆๆ ผมอยากขอบคุณเธอที่ช่วยดูแลเซร่าให้ แต่ตอนนี้ขอไปหาพัลซ่าก่อนนะครับเหอๆๆ

[BenQ11]

อีก3หัวเลี้ยวก็จะถึงห้องกาลเวลาเทียม ผมยังคิดไม่ออกเลยว่าจะพูดอะไรกับพัลซ่าดี


แต่ก็มีคิดๆใว้ในใจแล้วว่าจะเริ่มจากสบายดีใหม? ทานเข้าหรือยัง? ทำอะไรอยู่?


ทันใดผมกลับเจอกับคนที่ผมอยากเจอก่อนที่ผมจะทันตั้งตัวตรงทางเลี้ยวพอดี














พัลซ่าที่วิ่งสวนมาชนผมระหว่างทาง เหมือนเธอเองก็เร่งรีบอยู่เหมือนกัน


โชคดีที่คว้าตัวได้ทัน และได้รู้ว่าเธอเองก็เร่งรีบวิ่งมาเพื่อพบผมเหมือนกัน


ใจเราช่างตรงกันเสียจริง













เมื่อผ่านพ้นเหตุการฉับพลันไป ผมก็ดันลืมคำพูดที่เตรียมจะคุยกันเธอ...

ผมมองหน้าพัลซ่าด้วยความอ้ำอึ้ง สักพักพัลซ่าก็บอกให้ผมใช้พลังอ่านความคิดกับเธอ

เพราะเธอเองก็ไม่อาจจะบอกเล่าเรื่องราวความรู้สึกของเธอเป็นคำพูดได้เหมือนกัน

เหมือนเธอจะรู้ว่าผมคิดอะไรอยู่? นั่นคือพลังความสามารถของเธอหรือ? เมื่อคราวก่อนก็เหมือนเธอจะใช้กับผมมาแล้วสินะ?


แต่ช่างเถอะ ผมใช้พลังอ่านความคิดกับเธอโดยตรงจะดีกว่าในเมื่อเธอเองก็อนุญาตให้ผมทำแบบนั้น












......ผมไม่อยากจะเล่าเรื่องราวอะไรมากมายนัก เกี่ยวกับความคิดและความรู้สึกที่ผ่านมาของเธอ


แต่ขอสรุปง่ายๆสั้นๆละกัน

พัลซ่าเธอใช้เวลาว่างจากการพักผ่อน ศึกษาหนังสือธรรมมะที่ได้จากฮิโซกะ ทำให้เธอเข้าใจถึงสัจธรรมความเชื่อบางอย่าง

เธอมองว่า สิ่งที่เธอประสบพบเจอนั้นคงจะเป็น บททดสอบชีวิตของเธอก็เป็นได้ เมื่อคิดเช่นนี้มันก็ทำให้ใจเธอสงบลงได้มาก

แม้ลูกสาวของเธอนับวันจะยิ่งห่างไกล แต่เพียงแค่ได้เห็นการเติบโตของลูกสาวเธอในทางที่ดี

แม้เธอจะถูกลูกสาวตัวเองเกลียดแต่ก็ไม่ได้หมายความว่าเธอจะต้องเกลียดลูกสาวตัวเองกลับด้วย

พลังของมารฝันก่อนหน้านี้ช่างหอมหวานเสียจนเธอพร่ำเพ้ออยู่พักใหญ่ แต่เมื่อเธอหันมามองความเป็นจริงที่ตรงข้ามกันสิ้นเชิงแล้ว

มันทำให้เธอรู้สึกได้ว่า ความสุขความทุกข์ล้วนเป็นสิ่งที่เธอคิดสร้างขึ้นเอง....

ช่างเถอะเรื่องพวกนี้มันเป็นความเชื่อส่วนบุคคลแต่ขอแค่มันทำให้เธอมีกำลังใจจะสู้ชีวิตต่อไปก็เพียงพอแล้ว

ผมมองดูสายตาที่หนักแน่นกว่าทุกคราที่ผ่านมา

กาลเวลาและประสบการณ์มันทำให้คนเราเข้มแข็งได้จริงๆหากรู้จักเรียนรู้มันหาใช่เพียงเก็บมาแบกใว้


ดังนั้นสิ่งที่ผมจะพูดกับเธอจึงมีเพียงสิ่งเดียว...




วันนี้ช่างเป็นวันที่แสนยาวนานและครบรสเสียจริง.....










จบวัน

[BenQ11]

Narl Diary Fragment



วันที่ xx เดือนxx ปีxx






หลังจากวันที่กลับมาจากภาระกิจ ในคืนนั้นผมได้พูดคุยปรึกษาเรื่องต่างๆกับอิบิสจัง จนตกผลึกความคิดของผมในระดับหนึ่ง

แต่กระนั้นอาบิสจังก็แนะนำให้ผมพักผ่อนจิตใจก่อนที่ผมจะตัดสินใจว่าจะทำอะไรต่อไปในวันข้างหน้า


 ซึ่งก็ไม่น่าเชื่อว่าจะเป็นวันหยุดปิดเทอมพอดี

ผมจึงถือโอกาสชวนสาวๆไปเที่ยวดาวใกล้ๆเพื่อหลีกหนีบรรยากาศเดิมๆ

แต่เนื่องจากยัยเบอร์5 กับลักชัวรี่ ต้องพักฟื้น ส่วนสาวๆคนอื่นๆก็ติดหน้าที่ตรวจข้อสอบ

ผมจึงไปกับเซร่าเพียง2คน จริงๆผมเองก็ฝากเซร่าโทรชวนไอ้อันดับ1ด้วยนะ แต่เห็นเซร่าบอกว่าบาดเจ็บจากการทำภารกิจอยู่(เจ็บก่อนวันชวน1วัน) น่าเสียดายจริงที่ไม่ได้เจอเหอๆๆๆ

แม้ผมกับเซร่าจะไปตะลอนท่องเที่ยวเพียง7วัน แต่ก็ได้อะไรติดไม้ติดมือกลับมาเยอะเหมือนกัน

...ผมเองก็เพิ่งรู้ว่า เซร่าเป็นคนที่ชอบเที่ยวทะเลมาก เพราะที่ดาวบ้านเกิดเธอไม่มีทะเล 


ผมมองดูเธอนอนแสบผิวจากการโดนแดดเผายังดีที่ผมมีโลชั่นสูตรเย็นอยู่ แนะนำเลยสำหรับใครที่ผิวไม่ทนแดดน่ะ












วันนี้ผมเริ่มแวะเวียนเคลียร์เรื่องต่างๆที่ค้างคาให้หมด ก่อนที่ผมจะตัดสินใจในวันข้างหน้า


1ในนั้น ผมซื้อของฝากไปให้ อันดับ4ที่ เคยช่วยเหลือผมในหลายๆเรื่อง

ก็หวังว่าเธอจะชอบนะ เพราะผมแอบเห็น สติ๊กเกอร์ที่เธอชอบใช้บนมือถือของเธอ

















ผมแวะไปหาอาบิสจังเพื่อเอาเสื้อไปฝากเธอ   จริงๆชุดนี้เป็นของพรีเมี่ยมที่ได้จากการ์ตูนที่ผมสั่งซื้อ ก่อนที่ผมจะไปทำภารกิจจับตัวมารฝัน(ไม่สำเร็จ)

ซึ่งเซร่าเป็นคนรับของในระหว่างที่ผมไม่อยู่ แน่นอนชุดนี้อาบิสจังก็เห็นแล้ว(เพราะเธอดูแลเซร่าแทนผม) เซร่าบอกผมว่าดูอาบิสเองก็สนใจชุดนี้

ตอนแรกผมคิดจะหาชุดดีๆสวยๆมีราคามาให้เธอมากกว่าของแถมจากการ์ตูน  แต่ช่างเถอะของที่ชอบอาจไม่ใช่ของดีมีราคาเสมอไป

แถมชุดนี้ตอนแรกผมตั้งใจจะให้ยัยเบอร์5  แต่ดูจากไซส์แล้ว ก็ยกให้อาบิสจังเลยล่ะกัน....

อืม..ถึงแม้ผมจำเป็นต้องให้ทั้งชุดเซตแก่อาบิสจังก็เถอะ


แต่ด้วยความเป็นอาบิสจังดูเธอจะเป็นคนที่เข้าใจผมมากจริงๆ เธอรู้ว่าผมต้องการอะไรจากชุดชุดเซตนี้เหอๆๆๆ

[BenQ11]

ผมแวะเวียนไปหลายที่จะเริ่มเย็นแล้ว...ก็คงได้เวลาไปหาคนที่ จำเป็นต้องไปหาแล้วสินะ...


ใช่แล้ว คนที่ผมเคยสัญญาแลกเปลี่ยนการช่วยเหลือเมื่อคราวภาระกิจมารฝัน "อโลน" นั่นเอง


เธอคงใช้พลังของเธอจับตาดูผมตั้งแต่คราก่อน...หรือจะเฝ้ามองผมอยู่นานแล้วก็ไม่อาจรู้ได้ 


แต่ที่แน่ๆเธอมีความสามารถที่จะมองเห็นสิ่งต่างๆภายนอกได้อยู่แล้ว แค่เธอยังได้แค่มองดูอย่างเดียว


เธอพูดแนวๆบ่นตัดพ้อ ที่ผมไม่มาหาเธอเมื่อหลายวันก่อนทั้งๆที่เธอสั่งให้เบลคมาเรียก 

แถมยังหนีไปเที่ยวที่อื่นอีกหลายวัน

ผมก็ไม่มีอะไรแก้ตัวนะ เพราะยังไงผมก็ไม่สามารถนำตัวเธอออกจากห้องนี้ได้อยู่แล้วหากเธอรู้ว่าผมจะชวนสาวๆไปเที่ยวข้างนอกโรงเรียน

ผมรู้ด้วยตัวเองแล้วว่าพลังของอโลนมันมีมากมายมหาศาลเกินไปที่ผมจะต้านรับได้

แม้แต่เบลคกับไอ้แสบยังต้องระวังก็คิดดูล่ะกัน

และห้องนี้ก็คอยดูดซับพลังของเธอไปใช้เป็นพลังงานในโรงเรียนนี้

ผมขอโทษเธอพร้อม รับปากว่าจะให้ทำอะไรก็ได้ 


ยกเว้นนำเธอออกไปจากห้อง(ด้วยเหตุผลข้างต้น)ซึ่งเป็นข้อเรียกร้องที่ผมเคยตกลงกับเธอแล้วว้าจะไม่พาเธอออกไป


เธอจึงยื่นวิธีที่จะไม่ให้เธอไม่ต้องออกไปจากห้อง โดยเธอใช้"ร่างแยก"ของตัวเธอออกไปแทน















การทำแบบนี้ยิ่งทำให้ผมเริ่มรู้สึกถึงความน่ากลัวของพลังที่เธอมี...


พลังDark matter กับ Dark energy มันมีความสามารถไปถึงขนาดใหนกัน?


แต่ถึงจะพูดอย่างนั้นก็เถอะ ร่างกายผมเองก็ใช่ว่าจะเหมือนปกติทั่วไปไปเหอๆๆ

เธอบอกผมว่าร่างแยกนี้ไร้ซึ่งพลังใดๆ และสัญญาว่าจะไม่ขออะไรมากไปกว่าการออกไปสูดอากาศข้างนอกบ้าง

....เอาเถอะ ใหนๆก็ใหนๆแล้ว คิดเสียว่าเป็นการตอบแทนครั้งสุดท้ายก็แล้วกัน

บางทีผมก็เริ่มโผล่นิสัยเสียเรื่องใจอ่อนกับคนร้จักอีกแล้วนะนี่..

ผมแอบพาเธออกมาได้โดยง่ายว่าแต่จะไปใหนล่ะ?

แล้วเชื่อใหม? ว่าอโลนอยากไปที่เนินนั่น(อีกแล้วเรอะ?)

แต่ครานี้ผมพาเธอไปอยู่บนคานสูงแทน เพราะจะได้หลบสายตาของคนอื่นๆ















ตอนแรกผมก็กังวลว่าไอ้แสบมันจะเห็นหรือเปล่า? เพราะไอ้หมอนี่ก็ชอบสอดแนมผม แต่อโลนบอกผมว่าไม่ต้องห่วง 

เพราะวันนี้ไอ้แสบไม่ว่างมาดูผม ถ้าไอ้แสบมันมาดูเมื่อใหร่เธอจะแอบเข้าไปอยู่ในผ้าคลุมผมเอง


อืม...พลังแบบนี้มันน่ากลัวจริงๆ 

[FARM]

นม นม นม นมเต็มไปหมดเบย

[BenQ11]

ผมพูดคุยกับอโลนในหลายๆเรื่อง 

แต่ขอบอกอีกหนว่า การคุยกับอโลนนั้นจะต้องเป็นการพูดคุยที่เกิดการแลกเปลี่ยนคำถามเสมอ

แน่นอนว่ามีหลากหลายคำถามที่ใจหนึ่งก็อยากจะถาม อีกใจก็ไม่อยากถาม เพราะเกรงว่าเรื่องมันจะยาว

ประเด็นหลักๆเท่าที่สรุปได้จากการพูดคุยแบบแลกเปลี่ยนคำถามกับเธอนั้น ก็ไม่ค่อยมีอะไรมากมายส่วนใหญ่จะเป็นเรื่องราวเกี่ยวกับตัวผมในอดีตที่ผ่านๆมาที่ต้องการ การขยายความ

ซึ่งผมก็ไม่ค่อยเข้าใจว่าเธอจะสนใจเรื่องของผมไปทำไม?แต่ที่แน่ๆดูเธอจะใช้พลังของเธอย้อนดูภูมิหลังผมไม่น้อยเลย

ส่วนผมก็ถามเรื่องราวเกี่ยวกับตัวเธอที่ผ่านๆมาเช่นกัน  แต่ดูเธอจะบอกแค่ว่าจำไม่ได้...ซึ่งนี่แหล่ะคือสิ่งที่ผมไม่อยากเค้นถามเธอต่อ หากเธอไม่ต้องการจะบอกผมก็คงไม่ฝืน

และเธอก็ไม่บอกอะไรแม้กระทั่งเรื่อง มอริซสามีของเธอที่ล่วงลับไปก่อนหน้านี้ 

รู้เพียงแค่ อาหารที่ชอบ ดนตรีที่ฟัง กับการ์ตูนในดวงใจ ก็น่าแปลกที่ดูเธอจะมีรสนิยมเดียวกับผมตลอด ไม่รู้ว่าตอบเอาใจผมหรือเปล่า??


ดังนั้นการพูดคุยกันครานี้จึงไม่มีอะไรแปลกใหม่หรือน่าสนใจนัก จวบกระทั่งเธอได้ถามคำถามที่ผมไม่คิดว่าจะถาม














ในตอนนั้นผมไม่ได้ฉุกใจคิดกับคำถามของอโลน เพราะก่อนหน้านี้เธอถามคำถามผมในแนวอยากให้ขยายความว่าเหตุใดผมจึงตัดสินใจทำในเรื่องต่างๆที่ผ่านมา

บอกตามตรงว่าบางเรื่องผมก็ลืมไปแล้วว่าผมทำอะไรและเหตุใดจึงเลือกตัดสินใจในเหตุการณ์นั้นๆ 

ส่วนเรื่องของฮิโซกะ(อาบิสจัง)ผมก็ตอบไปตามปกติถึงที่มาของเธอ ซึ่งก็น่าจะเป็นเรื่องที่อโลนคงรู้อยู่แล้วเพราะพลังมองอดีตของเธอ

เข้าเพลาโพล้เพล้ อากาศก็เริ่มเย็น น่าจะได้เวลากลับแล้วกระมัง....

เพียงแต่ผมมีคำถามๆหนึ่งที่ผมเองก็ไม่ได้คาดหวังคำตอบจากเธอ แต่แค่อยากรู้ว่ามันจริงหรือเปล่า?

...ผมว่าผมพอใจกับคำตอบล่ะนะ....











 










ผมไม่แปลกใจเท่าใหร่หากความจริงจะเป็นอย่างนั้น ซึ่งผมก็มีคิดๆอยู่นานแล้วเพียงแต่อย่างที่บอกไป ผมไม่อยากจะไปยุ่งอะไรเกี่ยวกับไอ้บ้านั่นอยู่แล้วล่ะ

มันไม่มีใครหรอกที่มาพัวพันกับมอริซโดยที่ไม่ผลประโยชน์อะไรในการคาดคำนวนของมัน แถมยิ่งอโลนที่จู่ๆก็มาเป็นภรรยาของมอริซได้แถมมันยังดันตายเพราะเธออีก

ผมเชื่อว่ามอริซตายเพราะอโลนจริง แต่ผมดูอโลนจะไม่เคยมองหรืออาลัยอะไรกับสามีตัวเองเลย

แม้แต่น้องๆของมอริซเองก็ไม่เคยอยู่ในสายตาของเธอ ขนาดไอ้แสบยังเจอดีจนไม่กล้ายุ่งอีกก็คิดดูล่ะกัน

เท่านี้ผมก็ตัดสินใจอนาคตข้างหน้าได้ง่ายขึ้นแล้วสินะ

ความแน่นอนคือความไม่แน่นอน เป็นคำพูดที่อาบิสจังมักจะพูดบ่อยๆ เมื่อมีเหตุการณ์อะไรที่คาดไม่ถึง


ผมบอกอโลน โดยไม่หันไปมองเธอว่า ไม่ว่าเธอคิดอะไรอยู่ บอกได้เลยว่าเธอจะไม่มีวันสมหวังหรอก ถ้าเธอหวังพึ่งมอริซ

เธออาจจะเคยใช้พลังของเธอมองดูความสำเร็จของมอริซที่ผ่านมาหรือ การแลกเปลี่ยนผลประโยชน์ของใครก็ตามที่ทำกับมัน...

ไม่นานเธอก็จะเข้าใจเอง บางทีการมองเห็นจากพลังของเธอก็เป็น1ในการคำนวนของมันมานานแล้วก็ได้ 

[BenQ11]

ดูอโลนจะจริงจังกับเรื่องของผมมากไป...หรือเปล่า?


..เอาเถอะ.. ไม่ว่ายังไงอะไรมันจะเกิดก็ต้องเกิด ผมเองก็เตรียมทำใจใว้แต่แรกอยู่แล้วว่า ตัวเองได้โดดเข้ามาสู่วังวนของมอริซ

เพียงแต่อนาคตข้างหน้าจะเจอสิ่งใดผมก็ไม่อาจรู้ได้

ผมทำได้เพียงบอกให้อโลน ใจเย็นลงและหดตัวกลับเข้ามาในผ้าคลุม ผมจะได้พอเธอกลับสู่ห้องกาลเวลา...















ผมไม่อยากจะคาดเดาว่า อโลนต้องการอะไร?....

เหตุใดจึงยอมเป็นภรรยาของมอริซ?  เหตุใดมอริซจึงตายเพราะเธอ?

ผมไม่อยากคิดอะไรแผลงๆจริงๆ ผมรู้สึกแค่ว่า อโลนที่อยู่ภายใต้ผ้าคลุมผม เธอกอดผมแน่นแต่ไม่พูดจาอะไร(แหงล่ะ)

แต่ก่อนที่ผมจะถึงห้องกาลเวลา ผมก็บังเอิญเจอกับอาบิสจังพอดี อะไรมันจะเหมาะเจาะขนาดนี้?















มันทำให้ผมพลันนึกถึง ตอนที่อโลนถามถึง อาบิสจัง 


และถ้าจำไม่ผิด อาบิสจังเองก็ไม่เคยเจอ อโลนเลยสักครั้ง แม้อาบิสจังจะเคยพูดว่า มอริซมีภรรยา(อโลน)

เป็นความแปลกบังเอิญหรือเปล่าอันนี้ก็สุดจะคาด 

แต่ทันใดนั้น อโลนก็ทำในสิ่งที่ผมไม่ทันระวัง

[BenQ11]

ผมไม่รู้ว่า สิ่งที่อโลนทำนั้น มีเหตุผลอันใด?

แต่จู่ๆเธอก็โพล่งออกมาจากผ้าคลุมก็ ทำให้ผมตระหนักใจไม่น้อย เพราะแถวนี้ ใกล้คนพลุกพล่าน

และใกล้ไอ้2พี่น้องด้วยหากมันรู้ว่าผมพาอโลนออกมาคงเป็นเรื่องแน่แท้

ถึงผมจะไม่เข้าใจในสิ่งที่อโลนทำ แต่ก็ดูท่าจะไม่ใช่เรื่องร้ายแรง.....






กระมัง?



















ยังดีนะที่เจอกับอาบิสจัง แต่ก็นั่นแหล่ะหากไม่ใช่อาบิสจัง อโลนคงไม่ออกมา

...คิดมากไปก็ป่วยการ ใหนๆก็จะถึงห้องแล้ว ผมว่าผมควรจะปล่อยผ่านเรื่องนี้จะดีกว่า


เหมือน อาบิสจัง พอจะเดาได้ว่าผมมากับใคร? อาบิสจังก็เลี่ยงขอตัวไปทำงานของเธอต่อโดยไม่คิดถามถึงอโลนเลยแม้แต่คำเดียว

แล้วปล่อยให้ผมพาอโลนผ่านไปแบบไม่มีอะไรเกิดขึ้น

...ผู้หญิงอย่างอาบิสจังนี่ ช่างดีและน่ากลัวจริงๆในหลายๆความหมายนะ...












เมื่อใกล้ถึงห้องกาลเวลา อันเป็นที่พักพิง(หรือกรง สำหรับอโลน)

ผมรู้สึกได้ถึง อาการร้อนรน ของอโลน แม้เธอจะไม่พูดตรงๆว่ายังไม่อยากกลับ แต่นี่ก็คงเป็นวิธีการถ่วงเวลาในแบบของเธอกระมัง

แน่นอน ผมทำเป็นหูทวนลมไปแม้จะดูใจร้ายกับเธอ แต่ผมก็ถือว่าผมได้แลกเปลี่ยนตามสัญญากับอโลนแล้ว ซึ่งนับว่าผมคงปิดเรื่องของอโลนได้

[BenQ11]

หลายคำพูดของเธอระหว่างทาง ยิ่งสะท้อนความรู้สึกนึกคิดของเธอ

ผมไม่รู้ว่าที่ผ่านมาเธอมองดูอดีตผมมาแบบใด เธอใคร่รู้เรื่องราวใดในตัวผม

แต่ที่รู้แน่ๆคือ พลังของเธอเห็นแต่สิ่งที่เห็นโดยภายนอก ไม่เหมือนพลังอ่านความคิดแบบผมที่รับรู้ถึงมุมมองความรู้สึกของคนๆนั้น

แต่ก็น่าจะดีกว่ากว่า พลังของพัลซ่า ที่มองเห็นอดีตเฉพาะคนที่ตนใช้วิญาณตัวเองสัมผัส

ถึงกระนั้นพลังDark matter และ Dark energy คงไม่ได้มีเพียงนี้

นี่อาจจะเป็นช่องว่างที่ผมรู้ตัวเองอัตโนมัติว่าไม่ควรเข้าใกล้อโลนมากไปกว่านี้อีก












มาคิดๆดูอีกที อโลนก็ดูน่าสงสารเหมือนกัน...

ดูเธอจะโดดเดี่ยวจริงๆตามชื่อของเธอ ในสายตาของผม แต่จะให้คิดแทนเธอก็กระไรอยู่

ผมไม่รู้ว่าที่ผ่านมาอโลนไปทำอะไรมา จนมีความเป็นอยู่จนถึงปัจจุบันนี้

(แล้วก็เป็นความต้องการของผมเองที่ไม่ต้องการจะรับรู้ หากอโลนไม่ต้องการบอก)


....อา...นิสัยใจอ่อนของผมเริ่มจะทำงานแล้วแฮะ เป็นข้อเสียของผมที่น่ารำคาญใจจริง














ผมพาอโลนไปส่งถึงที่ และรีบออกจากห้องไปในทันที

ซึ่งผมก็หวังในใจว่า ต่อไปเธออาจจะได้คนดีๆคอยดูแล

...จะเป็นเบลคก็ดีนะ หมอนี่เวลามันจริงจังทำอะไรก็ดูมุ่งมั่นดี แม้บางทีมันจะดูเพรียบพร้อมเกินชายไปหน่อย

ยังจำในใบสั่งเสียของมอริซได้ใหม? ที่ฝากผมดูแลเมียมัน ซึ่งผมก็ได้ทำหน้าที่จนถึงเวลาแล้ว ก็นับว่าไม่ติดค้างอะไรกับเรื่องนี้...

[BenQ11]

ยังเหลืออีก2เรื่อง เรื่องยกโรงเรียนให้ผม ผมตัดสินใจเรื่องนี้เรื่องแรกตั้งแต่กลับมาจากภารกิจมารฝันแล้ว

ก็คืนที่คุยกับอาบิสจังนั่นแหล่ะ ผมบอกต่ออาบิสจังแล้วว่าผมจะไม่รับโรงเรียนนี้เพราะเอาเข้าจริงผมไม่ได้รู้สึกยินดียินร้ายอะไรกับที่นี่เลยสักนิด

แต่ก็อดขอบคุณที่แห่งนี้ไม่ได้ ที่ทำให้ผมได้เจออาบิสจังและคนอื่นๆ รวมไปถึงคนที่ไม่คิดว่าจะเจอ...

ส่วนเรื่องเซร่านั้น....ผมคิดว่าน่าจะให้เธอเป็นคนเลือกเอง

ในขณะที่ผมคิดวนเวียนเรื่องต่างๆที่ผ่านมา คนคุ้นเคยที่สวมชุดคลุมก็เข้ามาหาผม

ผมหมายถึงลักชัวลี่น่ะ..




เธอได้รับคำสั่งจากไอ้แสบให้มาบอกผมว่า ยัยเบอร์5 ลุกจากเตียงได้แล้ว ผมจะไปดูเธอใหม?

แน่นอนผมตอบรับคำชวน















นึกๆแล้วนานแค่ใหนแล้วนะ ที่ผมไม่ได้เดินเข้าไอ้ที่เรียกว่าโรงพยาบาล

ผมเจอไอ้แสบยืนรอผมอยู่ มันบอกผมว่าการรักษายัยเบอร์5เป็นไปได้ด้วยดี เธอปลอดภัยแน่นอนแล้ว

ประสาทแขนก็เชื่อมกับแขนเทียมเรียบร้อยดีทำกายภาพไม่นานก็ใช้ได้ปกติ แล้วค่อยใส่ผิวหนังเทียมทีหลัง




แต่....


ผมพอจะเข้าใจเรื่องที่ไอ้แสบอยากจะพูด ถึงมันจะพูดเปรียบเปรย



"แก้วที่มันร้าวต่อยังไงก็เป็นรอย สิ่งที่จะทำได้คือทุบให้ละเอียดแล้วค่อยหลอมแก้วขึ้นมาใหม่ แม้จะใสปิ๊งแต่ก็ไม่ใช่แก้วใบเดิมที่เราคุ้นเคยมือหรือชินรอยบิ่น"
















ก่อนไอ้แสบจะขอลงไปรอผมข้างล่าง มันก็บอกผมทิ้งท้ายก่อนที่ผมจะเดินไปหายัยเบอร์5ว่า



"คงรู้นะว่าควรทำอย่างไรกับอนาคตเด็กคนนี้"


ไอ้แสบเลือกที่จะใส่แขนเทียมให้ยัยเบอร์5ที่เป็นอะไหล่เทคโนโลยี แต่ไม่ใส่อะไหล่อื่นทดแทนอย่างประสาทตาเทียม(ไม่รู้มีหรือเปล่า?)

ด้วยหตุผลที่ บริเวณสมองเป็นส่วนละเอียดอ่อน และด้วยคำเปรียบเปรยข้างต้น ผมว่าผมเคลียร์กับความหมายของไอ้แสบนะ



...ผมค่อนข้างเครียดกับสภาพของยัยเบอร์5 แต่ผมคิดว่ายังไม่ควรพูดอะไรตัดกำลังใจเธอ

ผมเลือกที่จะพูดในเรื่องทั่วๆไปกับเธอก่อน






"ดอก oblivion ดมแล้วคลายเจ็บปวดก็จริง แต่สูดมากระวังติดนะ"

(*ดอกoblivion คุณสมบัติคล้ายฝิ่นแต่กลิ่นหอมเหมือนเมนทอล คิดไม่ออกเอายาดมโป๊ยเซียนแถบฟ้ามาดมดู)











-------

http://ctstudio.all-up.com/viewtopic.forum?t=2727