Re: รูปของ BenQ11#2

[BenQ11]

จงดีใจเสียเถอะ วิชานี้เป็นวิชาลับจาก "แบล๊คดราก้อน ทาบู" ในชั่วชีวิตนี้เธอเป็นคนที่4 ที่ผมจะใช้กับเธอ



ยิ่งเธอมีพลังคล้ายผมแล้วยิ่งสปาร์คง่ายเลย



"อยู่นิ่งๆ เดี๋ยวผิดเหลี่ยม"













แน่นอนวิชานี้ผมไม่ใช้กับผู้ชายแน่ๆ เหอๆๆ




ผมหวังว่าเมื่อเธอมีพลังกลับคืนมา ก็น่าจะเปิดโอกาสให้กับชีวิตเธออีกครั้ง


แต่เธอจะใช้มันทำอะไร ก็ขอให้เป็นทางที่เธอเลือก เพราะข้างหน้านั้นมีแต่หนทางที่ยิ่งยากยิ่งลำบาก

การจะกลับไปแบบที่เธอตั้งใจใว้ก็เป็นทางเลือกที่ดี สำหรับคนที่รู้สถานภพตัวเอง













ผมบอกให้เธอคิดถึงเรื่องตัวเองให้ดี ตอนนี้ก็ได้พลังกลับคืนมาแล้ว

จะไปต่อก็คงต้องเตรียมใจเจอพวกอันตรายแบบผม หรือจะหันหลังกลับไปใช้ชีวิตแบบบ้านๆอย่างมีความสุข ก็ล้วนเป็นทางเลือกที่เราไม่อาจรู้อนาคตได้ทั้งนั้น


การเป็นคนตรงๆอาจไม่ใช่วิสัยผม แต่เมื่อก่อนผมก็เป็นผมเคยยึดมั่นในกฏชีวิตของผม แต่เชื่อเถอะ จักรวาลนี้ก็มีกฏ กฏที่จะทำให้คนซื่อตรงอยู่ไม่ได้....

[BenQ11]

ผมคิดว่าผมคงไม่ต้องอธิบายอะไรเพิ่มแล้วล่ะ..เพราะเธอตัดสินใจอยู่ต่อแน่นอนเหอๆๆๆ



"พลังยังไม่นิ่งรีบกลับห้องไปพักฟื้นพลังก่อนดีกว่าสาวน้อย"

"ใว้พร้อมฟิตแล้วก็มาประลองกันได้ทุกเมื่อเหอๆๆๆๆๆๆๆ"


ผมลาจาก อารีศรม เพื่อ ไปหา อโลนต่อ









กฏการไหลเวียนของจักวาล มีเพียง2แบบใหญ่ๆ คือแผ่กางกับหมุนวน


การแผ่กาง มันก็ตามชื่อ มันคือการก้าวไปข้างหน้าอย่างไม่หยุดยั้ง และไม่หันกลับไปเป็นอะไรแบบเดิมๆซึ่งมันคือสิ่งที่เอกภพนั้นเป็นอยู่ และตัวตนของมันนั้นเกินคณานับที่จะเห็นแต่เราต่างรู้ว่ามันมีอยู่

ส่วน การหมุนวนไม่ใช่การย้อนกลับ แต่มันเป็นการเคลื่อนที่โอนเอียงเปลี่ยนแปลงเพื่อที่จะดำรงค์อยู่ในจุดที่เราเป็นอยู่ได้นานๆต่างหาก ซึ่งพวกนี้จะเป็นพวกดาราจักรซึ่งมันเล็กกว่าแบบแรก แต่มันก็คงตัวตนของเราใว้ได้


แต่...ไม่ว่าจะเป็นแบบใหนสุดท้ายของมันก็คือความว่างเปล่า


แล้วเราล่ะเลือกที่จะใช้ชีวิตแบบใหนแบบ1หรือ2 ?


หรือจะไม่เลือกสิ่งใดเลยแล้วอยู่กับที่ไปวันๆรอคอยให้จักวาลกลืนกันไปดั่งเศษฝุ่นก็ถือเป็นทางเลือกหนึ่งเหมือนกันนะ




"เอ่อ...น้องสะใภ้ทำอะไรอยู่อ่าครับ??"

"สงสัยผมคงมาผิดเวลา เดี๋ยวพรุ่งนี้มาใหม่ล่ะกันเหอๆๆๆๆ"














จบวัน

[BenQ11]

Narl Diary Fragment



วันที่xx เดือนxx ปีxx



หลายวันมานี้แดดแรงมาก ร้อนจนไม่ค่อยอยากจะทำอะไรเลย

จนเมื่อวาน พัลซ่า เอ่ยปากชวนผมมาเที่ยวทะเล

อืม..ที่นี่มันมีครบทุกอย่างเลยแฮะ แต่ก็นับว่าเป็นเรื่องดี

เพราะอาทิตย์ที่ผ่านมา ยัยเบอร์5 มันมาท้าผมประลองทุกวันเลย ไม่รู้ฟิตมาจากใหน?

รู้งี้ไม่น่าฟื้นพลังให้เลยเหอๆๆๆ


"เฮ้ เซร่า ผมบอกแล้วใช่ใหมว่าอย่าเอาชุดเวทย์มนต์ไปใส่ลงทะเล มันไม่ใช่ชุดว่ายน้ำนะ"













บางทีการมานั่งหย่อนใจสบายอารมณ์ ที่นี่ก็ดีเหมือนกันนะ

ผมคิดอย่างนั้นแต่ก็คิดได้ไม่นาน












ผมเห็นพัลซ่าพยายามที่จะชักชวนควอซ่ามาเล่นกับเธอและคนอื่นๆ


แต่ดูเหมือนความสัมพันธ์ของแม่ลูกคู่นี้จะยังไม่คืบหน้า

ก็น่าแปลกเหมือนกันที่ควอซ่า ต่อหน้าคนอื่นมักจะขี้อาย แต่กับผมก็พูดเชื่อฟังดีแม้เธอจะไม่ค่อยพูดอะไร

แต่กับแม่ของเธอ.....คงเป็นเรื่องนั้นสินะ..

[BenQ11]

หลังจากที่ผมพูดคุยกับพัลซ่า ก็เลยรู้ว่า วันนี้เป็นวันเกิดของควอซ่า เธอจึงอยากให้ลูกสาวเธอได้ออกมาเล่นสนุกกับคนอื่นๆบ้าง

แม้เธอจะรู้ว่าควอซ่าคงไม่ยอมง่ายๆ โดยเฉพาะการเชื่อฟังเธอ เธอจึงซื้อบอลลมมาให้เป็นของขวัญ

...แต่ดูเหมือนเธอจะทำอะไรไม่เข้าเรื่อง เพราะมันยิ่งทำให้ควอซ่าโกรธ

ผมเสนอที่จะไปคุยกับควอซ่าให้ แต่เธอปฏิเสธเพราะไม่อยากให้ควอซ่าโกรธเธอมากไปกว่านี้


ผมมองดูใบหน้าอันเป็นกังวลของพัลซ่า









ผมเองก็ไม่ค่อยเข้าใจของคนเป็นแม่เท่าใหร่ เพราะพูดตามตรงผมเกิดมาโดยไม่มีแม่

และถึงมีมันก็นานจนผมลืมเลือนไม่ซาบซึ้งอะไรแล้ว ถึงกระนั้นผมก็ได้เห็นผู้เป็นแม่ที่ให้ความรักกับลูกมากมายอยู่

ผมจึงเสนอว่าผมจะไปคุยกับควอซ่าแน่นอนว่าเธอจะไม่พูดอะไรที่เกี่ยวกับเธอ(พัลซ่า) และก็อยากให้พัลซ่าไปกับผมด้วย

ผมให้พัลซ่าหลบอยู่ใต้ผ้าคลุมผม ผมอยากจะให้พัลซ่าได้เห็นอีกมุมหนึ่งของควอซ่าอย่างใกล้ชิด










ระหว่างเดินหาควอซ่า ผมก็พูดคุยกับพัลซ่าไปพลาง เกี่ยวกับเรื่องควอซ่า

ในสายตาผมที่เห็นในตัวควอซ่า เธอเป็นคนมีความอดทนสูง และเธอตั้งใจศึกษาวิชาที่ผมถ่ายทอดให้

ซึ่งผลการสอบล่าสุดนั้นก็เห็นได้ว่าเธอผ่านทุกวิชา ซึ่งผมอยากให้พัลซ่าวางใจในตัวลูกสาวจองเธอ

"ไปแช่น้ำอยู่ตรงนั้นเอง"

[BenQ11]

ผมเรียกควอซ่าขึ้นมาพูดคุย ว่าทำไมถึงชอบอยู่คนเดียว

จริงๆนี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่ผมเคยถามควอซ่า แต่เธอไม่ค่อยตอบอะไร

แต่วันนี้ดูเหมือนความเก็บกดของเธอจะถึงที่สุดกระมัง

ผมนั่งฟังความรู้สึกของเธอ ที่เก็บกดไม่รู้จะไปบอกกับใคร เพราะเธอเองก็กลัวว่าคนอื่นๆจะรำคาญเธอ

เธออยากจะเล่นกับคนอื่นๆใจจะขาด แต่ทุกครั้งที่เธอแสดงตัว เธอก็รู้สึกได้ว่า มีคนมองเธอด้วยความหวาดกลัว

แม้จะไม่แสดงออกแต่ก็เห็นถึงสายตาที่จ้องมองเธอได้อยู่ เธออยากให้ทุกคนยอมรับเธอ

แต่..ทุกครั้งที่เธอมองกระเงาดูตัวเอง เธอยังไม่สามารถรับได้กับรูปลักษณ์ที่อัปลักษณ์ของตัวเธอเองได้ แล้วคนอื่นๆล่ะจะคิดยังไง?









เธอเห็นว่ามีไม่กี่คนที่เธออยู่ใกล้แล้วไม่รู้สึกว่ารังเกียจเธอ ทำให้เธอพยายามจะไม่ทำตัวเป็นปัญหา

แต่ยกเว้นแม่ของเธอ ที่เธอไม่อยากยอมรับ เพราะแม่ของเธอทำให้เธอเป็นแบบนี้


อืม...ใช่ว่าจะไม่เข้าใจความรู้สึกเบสิคแบบนี้นะ

ผมไม่ขอบอกคำพูดสวยหรูกับควอซ่าว่าแม่เป็นผู้มีพระคุณหรือเป็นอะไรที่บังคับให้บูชา

เพราะควอซ่าเป็นแบบนี้เพราะพัลซ่าจริงๆ และผมก็สัญญากับพัลซ่าแล้วด้วยว่าผมจะไม่พูดเพื่อช่วยพัลซ่าใดๆ

แต่...




"โลภไปแล้วไอ้หนู!!!"











ผมบอกควอซ่าเกี่ยวกับ ความอัปลักษณ์ที่แท้จริง ให้ฟัง แต่ถ้าอธิบายเป็นนามธรรม

คงยากที่ควอซ่าจะเข้าใจ เพราะเธอยังเด็กไป(9ปี)


ผมจึงใช้วิธีเล่านิทานอิงเรื่องจริงให้เธอฟัง


เรื่องนี้มีชื่อว่า "หมูขี้อิจฉา"

หมูตัวนี้ชื่อ "หมูต้อย" แต่จริงๆแล้วชื่อ"หมูถ่อย" ผมเปลี่ยนแปลงชื่อเพราะ หมูถ่อย คงไม่รื่นหูกับเด็ก

หมูตัวนี้ชอบทำหน้าตาบ้องแบํว และเปลือยกายเสมอ เหตุที่ต้องเปลือยกายก็เพราะ

หากหมูต้อย เกิดการอิจฉาใคร มันจะขับเหงื่อส่งกลิ่นเหม็นออกมา จึงเป็นการง่ายที่ใครๆจะดูออก

[BenQ11]

เรื่องมันมีอยู่ว่า เมื่อสัก5000ปีก่อน ผมเคยไปเยือนดาวดวงหนึ่งผมจำชื่อดาวไม่ได้ล่ะ แต่ผมจำชื่อประเทศนั้นได้ ประเทศนั้นชื่อประเทศ"กอนค์"

เป็นประเทศที่ด้อยพัฒนาในหลายๆเรื่อง ในสายตาผม

เมื่อผมลงไปผมก็ค่อยๆให้ความรู้และอารยธรรมการดำรงชีพเล็กน้อย เพราะผมไม่ต้องการเปลี่ยนแปลงความเป็นไปของวัฏจักรสิ่งมีชีวิตมากเกินไป

ซึ่งในประเทศนี้เองที่มีหมูต้อยอาศัยอยู่ แต่นับวันหมูต้อยยิ่งขับกลิ่นเหงื่อออกมามาก ทำให้คนอื่นๆเริ่มรู้สึกว่า หมูต้อยกำลังอิจฉาใคร

แม้หมูต้อย จะพยายามเรียกร้องความสนใจ อาศัยความบ้องแบ๊วก็แล้วเสนอกิจกรรมต่างๆก็แล้ว แต่กลิ่นเหงื่อมันฟ้องอยู่ชัดเจนว่าหมูต้อยยังอิจฉาใครอยู่

สุดท้ายหมูต้อยก็ต้องหลุดออกจากกลุ่มไป เพราะความขี้อิจฉาของตัวเอง











ต่อมาหมูต้อยใช้วิธีงอแงโวยวาย เรียกร้องความสนใจ เรียกว่า ใช้หลักเสียงดังเข้าว่าทั้งนินทา ทั้งแอบว่าร้าย

จนผมมารู้ภายหลังว่า หมูต้อยอิฉาผมนั่นเอง

หมูต้อยไม่ได้อิจฉาผมในเรื่องที่ผมให้ความรู้ต่าง

แต่อิจฉาที่ผมกลายเป็นจุดสนใจของผู้คน จนตัวเองถูกลืม

คิดว่าหมูต้อยตัวนี้ ถ่อยตามชื่อใหมล่ะ?











และแล้วความพยายามของหมูต้อยก็เป็นผล เมื่อผู้มีอำนาจของประเทศได้ถูกเป่าหูเรื่องที่ผมให้ความรู้แก่ประชาชน

ว่าเป็นการทำให้ประชาชนของประเทศมีความรู้แล้วจะควบคุมยาก

ผู้มีอำนาจเลยสั่งหยุดผม เพราะไม่ต้องการให้ประชาชนฉลาดไปกว่านี้ เพราะประเทศนี้ปกครองด้วยความศรัทธามากกว่าความรู้

ตามความเห็นผม ผมไม่แปลกใจกับสิ่งที่ผู้มีอำนาจทำ แต่แปลกใจที่ไปเชื่อคำลมของหมูต้อยมากกว่า

แต่ก็อย่างว่าผู้นำประเทศยังใช้แต่ศรัทธา....

ผมจึงจากไปจากดาวดวงนี้แล้วปล่อยให้วัฏจักรของดาวดวงนั้นดำเนินในแบบของมันต่อไป

[BenQ11]

จากนั้นไม่นานผมก็ได้ข่าวว่า ประเทศกอนต์นั้น ถูกประเทศเพื่อนบ้านเข้าแทรกแทรงเพราะความด้อยความเจริญ และกลายเป็นประเทศเมืองขึ้นในกาลต่อมา


ซึ่งผมก็ไม่รู้นะว่าคนในประเทศนั้นจะเป็นยังไง และหมูต้อยยังคงอิจฉาใครอื่นต่อหรือเปล่า? อาจจะยังทำตัวเรียกร้องความสนใจอยู่ก็ได้

แต่นั่นมันก็เมื่อ5000ปีก่อนเห็นจะได้ ดาวดวงนั้นคงเปลี่ยนไปบ้างแหล่ะ











เมื่อผมเล่าจบ ควอซ่าก็ถามผมทันทีว่า ไม่โกรธหมูต้อยเหรอ?


ผมจึงถามควอซ่ากลับว่าผมต้องโกรธด้วยเรื่องอะไรล่ะ??


เรื่องที่ผมต้องออกจากดาวเพราะความขี้อิจฉาของหมูต้อยน่ะหรือ??














ผมสมเพชหมูต้อยมากกว่า เพราะความอิจฉาของหมูต้อยทำให้สิ่งต่างๆเริ่มถดถอยแต่ก็เป็นเรื่องที่ช่วยไม่ได้


เพราะถึงกระนั้น ระบบการปกครองของประเทศที่มีนโยบายไม่อยากให้ประชาชนพัฒนา สุดท้ายมันก็ต้องเป็นไปตามวัฏจักรอยู่ดี


ที่สำคัญ หมูต้อยมันไม่ใช่หมูตัวผู้ด้วยอ่า ผมไม่ลงมือให้แปดเปื้อนหรอกผมเองก็มีกฏของผมเหมือนกันเหอๆๆๆๆ

[BenQ11]

จากเรื่องที่ผมเล่นนี้ ผมก็เข้าสูบทสรุป

นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า


ความอัปลักษณ์ที่แท้จริงนั้นไม่ได้อยู่ที่ภายนอก

แต่มันอยู่ตรงนี้ อยู่ที่หัวใจเรา หากเรามีหัวใจที่อัปลักษณ์

แม้ภายนอกจะเป็นผู้ดี ก็ไม่แคล้วจะถูกดึงเข้าสู่ความเสื่อมได้อย่างรวดเร็ว


แต่ถ้าเรามีจิตใจที่ดีงาม....รูปลักษณ์เราก็จะไม่เป็นปัญหา เพราะเราสามารถใช้เวลาเป็นเครื่องพิสูจน์ความงามได้











ผมผละออกมาจากควอซ่าเพื่อให้เธอได้นั่งคิดอะไรคนเดียว

และเปิดผ้าคลุมให้พัลซ่าออกมา


"เธอคงได้เห็นอีกมุมหนึ่งของควอซ่าที่ไม่ได้แสดงให้เธอเห็นมานานแล้วสินะ"


พัลซ่าถามผมสั้นๆว่า เธอทำให้ควอซ่าเป็นแบบนี้เพราะความเห็นแก่ตัวของเธอหรือเปล่า?













ผมเคยใช้วิชาอ่านความคิดกับเธอแล้วและเข้าใจความเป็นจริงทั้งหมด

ผมจึงตอบพัลซ่าตามความเห็นของผมว่า

"เธอเป็นแม่ที่ดีเลิศแล้ว จะมีสักกี่คนที่เป็นคุณแม่ในวัย7ปี"

"ผมว่าเด็ก7ขวบเกือบทั้งหมดยังแบมือขอเงินพ่อแม่อยู่เลย"

"บางคนต่อให้27-28ก็ยังงอมืองอเท้าอยู่เลย"


และผมเชื่อว่าชีวิตมีวัฏจักรที่เรียกว่าฟ้าหลังฝน


ผมเรียกให้พัลซ่ามองดูลูกสาวเธอ...

[BenQ11]

เชื่อเถอะว่าควอซ่า เป็นคนที่ดีได้ในอนาคตแน่นอน

เธอได้อบรมสั่งสอนลูกสาวเธอได้ดีสมกับที่เธอพยายามทุ่มเทความมาตลอด9ปี

ผมยังแอบอิจฉาเล็กๆ(แต่ไม่มีเหงื่อ)เลยนะนี่ เด็กอะไรว่านอนสอนง่าย แสดงว่าต้องได้รับการปลูกฝังมาอย่างดี

ผมอยากให้พัลซ่า ใว้ใจควอซ่าให้เธอได้มีทางเลือกของตัวเอง และผมสัญญากับพัลซ่าแล้วว่าจะช่วยดูแลลูกสาวเธอ

เพราะยังไง พัลซ่าและควอซ่าก็ยังเด็กมาก แต่ประสบการณ์ที่พวกเธอฝ่าฟันมาร่วมกันนั้นช่างแสนเข็ญนัก

บาดแผลทางจิตใจของพวกเธอทั้งคู่เป็นตัวยืนยันค่าของชีวิตที่พวกเธอต้องแลกมา

มันทำให้หัวใจของพวกเธอทั้ง2แข็งแกร่งมากกว่าที่พวกเธอจะรู้สึกตัวกัน












แม้ผมจะไม่ใช่คนดี และไม่การันตีว่าจะสอนให้ใครเป็นคนดีได้

แต่ผมก็ดูคนเป็นว่าใครจะเป็นคนดีได้ และใครเป็นคนดีไม่ได้

และผมก็มั่นใจกับพัลซ่าได้ว่า ควอซ่าสามารถเลือกทางเดินที่ดีได้แน่นอนอย่าได้ห่วงเกินไป

แต่ถ้าอยากให้ผมช่วยเสริมอะไรกับควอซ่าก็ขอให้บอกผมได้ ถ้าผมทำได้ผมจะทำ











สิ่งที่ผมยอมรับว่าอิจฉาด้วยความสัตย์จริงในทุกครั้งที่เห็น นั่นคือ"น้ำตา"

ไม่ว่าจะเป็นน้ำตาของความเศร้าที่ผมอยากจะร่วมเศร้ากับใคร

หรือแม้แต่น้ำตาแห่งความปิติ ที่จะร่วมร้องไห้ให้กับความยินดี...




วันนี้เป็นวันเกิดควอซ่า ซึ่งผมก็ไม่มีอะไรจะเตรียมใว้ให้

ผมจึงขอบอลลมจากพัลซ่ามาและเขียนอะไรบางอย่าง

[BenQ11]

แม้จะไม่ใช่สิ่งมีคุณค่าทางราคา หรือเป็นของขวัญที่มีขึ้นแบบเฉพาะหน้า



"เฮ้ควอซ่า!!"













แต่ผมเชื่อว่าซักวัน ควอซ่าต้องเข้าใจมันแน่นอน

ซักวัน...ซักวันจริงๆ...ขอเอาจิตใจที่มืดมิดของผมการันตีได้เลย

















ขอให้คุณแม่ยังสาวอดทนหน่อยนะครับเหอๆๆๆๆ











จบวัน

[BenQ11]

Narl Diary Fragment



วันที่xx เดือนxx ปีxx



วันนี้ขอพูดถึงเรื่องตัวเองหน่อย จะว่าไปมันก็เป็นไดอารี่ที่พูดถึงเรื่องตัวเองอยู่แล้วนี่นา

แต่ช่างเถอะ สืบเนื่องจากหลายวันมานี้ ผมต้องเจอยัยเบอร์5มาท้าประลองทุกวันจนผมเริ่มเบื่อแล้ว

แม้ยัยนั่นจะงัดอาวุธแบบต่างๆหรือรูปแบบแปลกๆมาใช้ แต่ก็ไม่สามารถทำให้ผมเอาจริงได้เหมือนครั้งแรก..

และที่สำคัญหลังประลองจบ บางวันผมก็ต้องเลี้ยงข้าวมันอีก เพราะเห็นมันหงอยผมก็รู้สึกไม่ดี

จนทำให้ผมนึกเรื่องสำคัญได้เรื่องหนึ่ง....














ที่นี่ค่าครองชีพสูงมาก รวมไปถึงกฏระเบียบอันงี่เง่าทำให้ผมต้องเสียเงินโดยใช่เหตุ..

จริงอยู่ที่ผมเป็นอมตะไม่กินอะไรก็ไม่ตาย แต่ผมก็หิวเป็นนะและผมก็อยากกินของอร่อยๆเหมือนกัน

แต่มันก็ไม่เท่ากับ พวกของที่ผมอยากได้มาสะสมอย่างพวกเกม หรือหนัง...ซึ่งที่นี่ก็มีขายนะ

มีนักเรียนคนหนึ่งที่ผมร้จักมันแอบขาย แต่มันดันขายแต่พวกชุดพรีเมี่ยมหรือชุดลิมิตเต็ต ซึ่งมันแพงมาก

ที่นี่มันโรงเรียนคุณหนูชัดๆ












ผมครุ่นคิดเรื่องการหารายได้เข้ากระเป๋า หรือผมจะลองหางานเสริมอื่นๆทำดี??

แต่ดูจากรายจ่ายที่ผมต้องจ่ายแล้ว งานทั่วๆไปคงไม่ใหวอ่า

ในขณะที่ผมคิดว่าผมจะคิดค่านวดกับเซร่าหรือเปล่า?

ก็มีคนมาพักความคิดผม


"ไอ้หน้าขนนี่ใครวะ??"

[BenQ11]

จากข้อมูลที่ได้ภายหลังเจ้าหน้าขนนี่เคยเป็นคนในกลุ่มเดียวกับ ยัยเบอร์5(อารีสม)และมียัยเบอร์5เป็นเป้าหมาย


แต่เมื่อยัยเบอร์5ข้ามลำดับขึ้นไป อยู่ในอันดับสูงขึ้นไป ทั้ง2จึงต้องแยกกลุ่มกันโดยปริยายด้วยกฏข้อจำกัดทีม

จนเมื่อมันรู้ข่าวว่าผมจัดการยัยเบอร์5ได้ มันจึงอยากประลองกับผม


แต่ในขณะที่ผมกำลังเดินไปทำเรื่องขอประลอง เจ้าหน้าขนก็ปฏิเสธที่จะประลองอย่างเป็นทางการ










เจ้านั่นให้เหตุผลว่า มันไม่เชื่อว่า คนที่มีค่าพลัง0แบบผมจะเอาชนะ ยัยเบอร์5ได้ รวมไปถึงอดีตเบอร์5

ผมก็ไม่รู้ว่าเจ้าหน้าขนนี่ตั้งเป้าหมายหรือประเมินยัยเบอร์5นั่นมากน้อยเพียงใด

แต่เจ้านี่ที่อยู่อันดับ18 คงจะเห็นยัยเบอร์5เป็นคู่แข่งกระมัง??



"LOWป่าวไม่รู้ แต่ลองสักหน่อยใหม?"











ในขณะที่ผมกำลังจะกลับไปกลุ้มเรื่อง บัญชีเงินเก็บอีกครั้ง

ฮิโซกะก็โทรเข้ามาพอดี

"อืม...เธอนัดไปเจอที่นั่นเหรอ?"

[FARM]

ไม่ใด้มาดูซะนานกะจะอ่านรวดเดียวแต่ก็ยังไม่จบอีกหรอเนี้ยโอ้ววววว

[BenQ11]

ยังครับภาคนี้ค่อนข้างยาวครับเพราะตัวละครเยอะ

แต่ก็ใกล้จะครึ่งเรื่องแล้วครับ

[BenQ11]

จะว่าไปหลายครั้งที่ผมมีโอกาสได้เจอ อาบิสจัง แต่กลับไม่มีเวลาหรือสะดวกคุยอะไรกันแบบสองต่อสองเลย

นี่ถือเป็นวันหนึ่งที่เราได้มีโอกาสแบบนั้น

แต่สงสัยเหลือเกินว่า ผู้หญิงที่นี่มันมีอะไรกับไอ้เนินนี้จริงๆ...











เรานั่งพูดคุยเรื่องเก่าๆในสมัยก่อน ซึ่งผมขอสงวนใว้ล่ะกันเพราะมันเป็นเรื่องเก่าๆระหว่างผมกับอาบิสจัง

ผมไม่ค่อยอยากให้ใครรู้เรื่องเกี่ยวกับอาบิสจังเท่าใหร่นัก ไอ้ตัวผมน่ะไม่เป็นไรหรอกเหอๆๆๆ

แต่แย้มให้นิดๆ 80เปอเซนต์ในเรื่องที่คุยเป็นเรื่องลามก

ซึ่งผมเองก็ไม่เข้าใจเหมือนกันว่า ผู้ทรงศีลมันคุยเรื่องพวกนี้ได้ด้วยหรือ??









เมื่อหมดเรื่องคุยแล้ว ก็เข้าสู่ประเด็นหลักของเหตุผลที่อาบิสจังเรียกผมมา

เธอเล่าให้ผมฟังว่า เมื่อวานนี้เจ้าแสบ สารภาพรักกับเธอ..

ซึ่งเธอบอกเจ้าแสบไปว่าเธอเป็นผู้ทรงศีล คงไม่อาจรับความรู้สึกจากเจ้าแสบได้

แต่ก็ขอรับความรู้สึกดีๆที่เจ้าแสบมีให้เธอ

เธอจึงอยากปรึกษาเธอว่า จากนี้ไปเธอจะทำอย่างไรดี?

[BenQ11]

สำหรับเรื่องนี้ผมค่อนข้างคิดหนักจริงๆ เมื่อก่อนผมเคยคบกับอาบิสจัง

แต่มีเหตุบางอย่าง ซึ่งเธอก็ต้องละจากผมมาเป็นผู้ทรงศีลอย่างปัจจุบัน

พูดแล้ววกวน บอกตามตรงเลยละกันว่าผมยังมีใจให้อาบิสจังอยู่ แต่อาจจะไม่มากเหมือนเมื่อก่อน

เพราะว่ากันจริงๆ ผมเริ่มชาชินกับความรักแล้วกระมังเหอๆๆๆ

ผมจึงตอบอาบิสจังแบบติดตลกแกมหยอกไปว่า

"ถ้าคิดว่าเจ้าแสบมันยังดีไม่เท่าผม ก็ไม่ต้องไปสนใจมันหรอกเหอๆๆ"

พูดแบบนี้คงดูกลางๆแล้วกระมัง?











ผมไม่รู้ว่าอาบิสจังพอใจกับคำตอบผมหรือเปล่า แต่เธอก็ไม่ได้พูดอะไร

พร้อมขอตัวไปทำงานต่อ..

กลับมาที่เรื่องของผมอีกที

ผมยังคงสับสนเรื่องเงินๆทองๆ ตามประสาชายวัยกลางคน ซึ่งเดือนหน้า เกมกับหนังที่ดาราคนโปรดผมแสดงจะออกแผ่นขาย

ถ้าที่นี่มีบิทโหลดก็คงจะดีไม่น้อย..


หรือว่าผม จะบากหน้าไปขอยืมเงิน คนใกล้ตัวมาหมุนก่อนดีหว่า??












วันนี้มันวันอะไรนี่??

จะมีเวลาให้ผมได้นั่งคิดอะไรเกี่ยวกับผมใหม??


"ถ้าวันนี้จะมาประลองอีก ขอปฏิเสธนะ วันนี้ไม่มีอารมณ์น่ะ"

[BenQ11]

......เหมือนฟ้าผ่ากลางวัน(จริงๆตอนเย็น)

วันนี้ ยัยเบอร์5 มีข้อเสนอที่เหลือเชื่อมาเสนอ

เนื่องจากยัยเบอร์5หลังจากที่แพ้ผม และไม่ได้เข้าสอบเมื่อครั้งที่ผ่านมา

ทำให้เธอโดนเบียดตกมาอยู่ในอันดับที่13แทน (อย่างนี้ผมต้องเรียกใหม่ว่ายัยเบอร์13หรือเปล่าหว่า?)

ดังนั้นเธอจึงสามารถหาคนร่วมทีมทำงานได้แม้จะไม่ใช่งานนอก

แต่ก็เป็นงานที่โรงเรียนจัดหาให้ก็ยังดี แถมมีเงินเดือนด้วย

และผมก็เป็น1ในตัวเลือกของเธอ..

เป็นข้อเสนอที่ผมมองข้ามไปจริงๆทั้งๆที่มันอยู่ตรงหน้าแท้ๆ












ผมมานั่งนึกถึงกฏโรงเรียนที่เหมือนฟ้าประทาน

อย่างนี้นี่เองทำไมนักเรียนถึงมีการแอคทีพพยายามแข่งขันกันตลอดได้

ผมยื่นเงื่อนไข ที่จะขอพ่วง เซร่า กับ ควอซ่า ร่วมทีมด้วยซึ่งยัยเบอร์5(ขอเรียกแบบเดิมดีกว่า)ก็ยินดี...













เมื่อมีข้อเสนอและเงื่อนไขดีๆแบบนี้ก็ไม่มีเหตุผลที่ผมจะปฏิเสธ


...แต่ มีอีกเรื่องหนึ่งที่ผมไม่รู้ว่าจะบอกยัยนี่ตอนนี้ดีใหม?

วิชาเวทย์แปลงกายลวงตา หากถูกจับได้แล้วว่าใช้วิชานี้ จะไม่สามารถใช้ลวงตาซ้ำกับผู้ที่รู้แล้ว...


เล่นยิ้มอล่างฉ่างเชียว ไม่เก็บอารมณ์เลย...











จบวัน

[BenQ11]

Narl Diary Fragment



วันที่xx เดือนxx ปีxx




นี่เป็นวันที่4แล้วหลังจากที่ได้รับงานจากโรงเรียน ซึ่งเนื้อหางานนั้นเป็นงานแยกย่อยจากงานนอกอีกทีหนึ่ง

ซึ่งก็ไม่ใช่งานที่ยากลำบากอะไร แต่ที่ใช้เวลาหลายวันเพราะ ต้องเดินเท้าข้ามเขา

อย่าสงสัยว่าทำไมต้องเดินเท้า เพราะงานนี้ทำเป็นทีมครับ

ใช่แล้ว ผม รวมไปถึงเซร่า และ ควอซ่า ได้เข้าร่วมกลุ่มกับ อารีศรม(ยัยเบอร์5) ตามเงื่อนไขทีมที่รวมได้ไม่เกิน5คน

ซึ่งตอนนี้ทีมผมก็มีครบ5คนแล้ว แต่พอดีอีกคน ไม่ได้มาด้วยเพราะติดไปเที่ยวน่าจะไปทะเลมั่ง?

แล้วที่สำคัญ งานนี้ได้เบี้ยรายวันด้วยดังนั้นจำนวนวันยิ่งเยอะก็ได้เบี้ยเพิ่มไปเรื่อยๆแล้วเรื่องอะไรผมจะรีบล่ะ?เหอๆๆ

จะว่าไปดาวดวงนี้ก็สวยงามดีนะ อากาศก็ดีกลิ่นธรรมชาติโชยทุกหนแห่งจริงๆ















เข้าเรื่องของงานคราวนี้ก่อน ดังที่บอกไปข้างต้น

งานนี้เป็นงานแยกย่อย ของงานนอกหรืองานหลักที่พวกอันดับสูงๆเขาไปทำกัน

เป็นงานที่น่าสนใจมาก เกี่ยวกับประเทศที่มีกลุ่มที่ต้องการล้มล้าง กษัตริย์ของประเทศตัวเอง

เนื่องด้วยกษัตริย์ของประเทศนี้ยังเป็นก้างขวางของหัวหน้ากลุ่มในการก้าวขึ้นมาปกครองประเทศโดยมัน

โดยมีเหล่าทหารประจำตัวกษัตริย์ ก็ออกมาต่อต้านกลุ่มล้มล้างนี้กันเต็มที่

แต่อนิจา ที่เหล่าทหารประจำตัวรวมไปถึงกษัตริย์ ต่างก็อายุมากกันหมดแล้ว ส่วนคนรุ่นใหม่ก็ถูกอำนาจ"เงิน"ชักจูง

พูดแล้วก็รู้สึกเข้าตัวเองเหมือนกันแฮะเหอๆๆๆ

นั่นจึงเป็นเหตุผลที่พวกเราถูกว่าจ้างในงานนี้โดยทหารใกล้ชิดกษัตริย์


ซึ่งตัวหัวหน้ากลุ่มล้มล้างนั้น ได้หลบซ่อนอยู่นอกประเทศ แต่ก็ยังสามารถเคลื่อนไหวในประเทศได้ด้วยเหล่าสาวก

พวกระดับสูงจึงมีหน้าที่ไปตามหาหัวหน้ากลุ่มล้มล้างกษัตริย์ และบางส่วนก็มีหน้าที่ไปจัดการเหล่าขุนพลตามหัวเมืองใหญ่ๆ


ส่วนพวกผม ถูกส่งให้มาจัดการเหล่าแนวร่วมแถวขอบประเทศ

ซึ่งถูกระบุว่ามีกลุ่มล้มล้างแอบซ่องสุมกำลังกันอยู่

และจากข้อมูลที่ได้รับหัวหน้าแนวร่วมนั้นชื่อ "ทาคุนมวย"
















เหลืออีกไม่ไกลนัก พวกผมก็ตัดสินใจพักเอาแรงเพื่อที่พรุ่งนี้จะได้บุกเข้าไปทำลายขบวนการนี้


อากาศกลางป่าเขานี้ช่างเย็นยะเยือกเหมือนกันนะนี่ โดยเฉพาะคืนนี้

ผมนั่งเฝ้าฟืนไฟไป พลางพูดคุยกับยัยเบอร์5ไปพลาง

ผมเล่าเรื่องที่ เมื่อวันก่อนมีไอ้หน้าขนที่ใหนไม่รู้มาบอกว่าเห็นยัยเบอร์5เป็นเป้าหมาย

ซึ่งก็ได้รู้จากยัยเบอร์5นี่แหล่ะว่า ก่อนหน้านี้เธอก็ใช้วิธีเกาะกลุ่มแบบนี้ไปเรื่อยๆซึ่งเจ้าหน้าขนนั้นก็เคยอยู่กลุ่มเดียวกับเธอ

แต่เมื่อเธอเข้าอันดับ10ขึ้นไป เธอก็ต้องแยก ไปอยู่กับเพื่อนอีกคนที่เคยอยู่กลุ่มเดียวกันนี่แหล่ะ

จนสุดท้าย เพื่อนของเธอก็ไปอยู่อันดับ2 ส่วนตัวเธออยู่อันดับ5 จึงแยกกันโดยปริยาย

ซึ่งเธอก็ไม่นึกว่า ซูนาน(หน้าขน)จะเห็นเธอเป็นเป้าหมาย..

[BenQ11]

และอีกเรื่องหนึ่งที่เกือบจะลืมไปเลย ผมถามเรื่องที่ก่อนหน้านี้ที่ผมเห็นว่าเธอจ้องเขม็งที่เซร่า

ซึ่งเธอก็อธิบายว่า เธอเห็นใฝที่มุมปากของเซร่า แล้วมันทำให้เธอนึกถึงเพื่อนอันดับ2ของเธอที่มีใฝอยู่ใต้ตาซ้ายเหมือนกัน

ซึ่งเพื่อนของเธอคนนี้เป็นคนที่เก่งมากในสายตาเธอ วิชาต่างๆและการฝึกฝนร่างกายเธอก็ได้เพื่อนเธอคนนี้นี่แหล่ะเป็นคู่มือให้

จนวันหนึ่งเพื่อนเธอก็ขอแยกตัวออกไป อาจเพราะเธอไม่เก่งพอที่จะเป็นคู่มือให้เพื่อนเธออีกแล้ว เธอคิดแบบนั้น

แต่เรื่องของเรื่องคือเธอเป็นคนที่แอบชื่นชอบคนมีใฝเสน่ห์และอยากจะมีใฝกับเขาบ้างก็เท่านั้นเอง...

เกือบลืมบอกไป เพื่อนอันดับ2ที่ว่าเป็นผู้ชายน่ะครับ ผมเลยไม่สนใจเรื่องมันเท่าใหร่เหอๆๆๆ




.....ผมไม่รู้ว่าจะบอกเธอดีหรือเปล่า?


นอกจากจากเรื่องที่เวทย์แปลงกายจะไม่ผลอะไรกับผมแล้ว ผมยังเห็นว่าเธอมีใฝอยู่ในจุดที่เธอมองไม่เห็นด้วยกระมัง?


แต่ช่างเถอะเก็บใว้เป็นความลับดีกว่า..

















หลังจากที่ผมถามเรื่องเกี่ยวกับยัยเบอร์5แล้ว ก็ถึงคราวที่เธอจะถามผมกลับบ้าง

เธอถามผมถึงความสัมพันธ์ ของเด็กๆทั้ง2 ซึ่งผมก็ตอบไปตามความจริง (คิดว่าหลายคนคงรู้อยู่แล้วจึงขอข้าม)

รวมไปถึงเรื่องที่ผมทำไมยังอยู่ในระดับพลัง0ซึ่งผมเลี่ยงที่จะอธิบายเรื่องที่ร่างกายผม immune magic เพื่อตัวผมเอง

ผมบอกไปเพียงว่า ไม่รู้เหมือนกัน อุปกรณ์วัดพลังเวทย์มันออกมาแบบนี้ ผมก็ว่าตามนั้น..

















หลังจากพุดคุยเรื่องจิปาถะสักพัก เธอก็ถามผมถึงเรื่องเคยเหงาใหมเมื่อต้องอยู่ตัวคนเดียว..

ผมไม่ค่อยเข้าใจคำถามของเธอว่าเธอต้องการจะสื่ออะไร เพราะตอนนี้เธอต้องแยกจากกลุ่มเพื่อน? แยกห่างจากครอบครัว?

หรือแยกความเป็นจริงที่ตัวเองยังปกปิดเรื่องที่ตัวเองเป็นหญิงอยู่

ผมจึงเลือกที่จะตอบอะไรที่เป็นกลางๆ



"นี่คือต้นกระบองเพชรคริสตัล ชื่อของมันคือ เมททูเซรัสที่63"

[BenQ11]

มันคือต้นไม้คู่ยาก ที่อยู่กับผมมานานมาก

ซึ่งอายุของมันเฉลี่ยอยู่ที่ 35ล้านปี จัดเป็นต้นไม้สายพันธุ์ที่อายุยืนที่สุดต้นหนึ่งเลยก็ว่าได้

แน่นอนว่ามันเป็นต้นที่63แล้วตามชื่อมัน....

แต่จะบอกยัยเบอร์5ไปก็คงจะไม่เชื่อ ผมจึงบอกเท่าที่จำเป็น

"ทุกครั้งที่ผมรู้สึกเดียวดาย ผมก็จะหยิบเจ้าต้นนี้มาดูแสงที่มันเปล่งปลั่งอยู่เสมอๆ ให้รู้ว่าผมไม่ได้อยู่ตัวคนเดียวนะ"


แบบนี้พอได้ใหมหว่า???

















เอาเถอะ ผมคิดว่าเราคุยกันมากพอแล้ว ควรจะได้เวลานอนพักได้แล้ว


คืนนี้หนาวจริงแต่ผ้าห่มให้เด็ก2คนนั้นไปแล้ว ก็ใช้ผมเป็นผ้าห่มแทนล่ะกัน



"มีอะไรใว้ค่อยคุยกันวันหลัง เธอเองก็นอนได้แล้ว "
















อืม...ยัยนี่จะ หยิ่งไปใหนหว่า??

หนาวๆแบบนี้เดี๋ยวได้เป็นหวัดนะเออเหอๆๆ

[BenQ11]

ราตรีนี้ยาวนานนัก ผมเห็นชัดว่ายัยนี่หนาวจนตัวสั่น ผมจึงแบ่งไออุ่นให้เล็กน้อย

แต่กลิ่นกายของยัยเบอร์5นี้หอมดีจริง กลิ่นเหมือนดอกไม้ชนิดหนึ่งแต่ก็นึกไม่ออกว่าเหมือนกลิ่นอะไร

จนผมเองก็เผลอหลับไป

ตื่นมาอีกทีก็เช้าแล้ว ถ้าเซร่าไม่มาปลุกนี่คงสายตะวันโด่งเลยเชียว


แถมเซร่ากับยัยเบอร์5ยังทำหน้าแปลกๆอีกด้วย??


















แต่ช่างเถอะ ขอข้ามไปตอนปฏิบัติงานเลยดีกว่า


เนื่องจากแนวร่วมแถวนี้ ยังเป็นมือใหม่แถมยังเป็นเพียงชาวบ้านทั่วไปที่ถูกปลุกระดม

พวกผมจึงตกลงกันใว้ว่า ห้ามฆ่าแค่จับไปส่งกับทางทหารของกษัตริย์ก็พอ

จริงๆผมก็ตั้งใจแบบนั้นอยู่แล้วเพราะ พวกเด็กๆเองคงยังไม่เหมาะที่จะเห็นใครตายต่อหน้า

ซึ่งยัยเบอร์5เองก็เห็นด้วยกับเรื่องนี้
















ในที่สุดตัวหัวมันก็โผล่ออกมา



หัวหน้าแนวร่วม "ทาคุนมวย"
















.....



.....



......


















อืม....รีบจบงานแล้วไปรับเงินดีกว่า...




"กลับไปขายหนังโป๊ไปใอ้หัวขวด!!!"
















จบวัน

[FARM]

เหมือนจะมีช่วงฮาๆ อยู่นะครับเนี้ย ผมจะอ่านไปจนกว่าจะจบครับ

ทำออกมาเรื่อยๆเลยน่า

[BenQ11]

ตอนนี้ติดเหมDiablo3 อยู่อะครับเหอๆๆ

[BenQ11]

Narl Diary Fragment



วันที่xx เดือนxx ปีxx



[spoiler]




วันนี้เจอเรื่องที่คาดไม่ถึงอีกวันหนึ่ง เมื่อวันนี้สะใภ้น้องอโลนได้ร้องขอผมในเรื่องที่ผมไม่อาจทำได้













แน่นอนผมปฏิเสธ และโยนเรื่องนี้ไปให้ เบลครับผิดชอบเพราะผมรู้ซึ้งถึงพลังอันตราย ที่อโลนมีติดตัวแล้ว

ถึงจะยังรู้ไม่หมดก็เถอะแต่ที่เธอยังไม่แสดงพลังอีกหลายอย่าง

ส่วนหนึ่งก็เพราะเธออยู่ในห้องกาลเวลาจำลองที่คอยดูดซับพลังของเธออยู่



อโลนพยายามจะ ยื่นเงื่อนไขแลกเปลี่ยน ตามนิสัยปกติของเธอ แต่ผมก็ต้องบอกปัดไปอย่างแน่แน่ว


"ไม่ต้องมาทำตัวหดเลย ผมไม่ใช่โลลิค่อนนะเฟ้ย แล้วถ้ายอมให้ทำแบบนั้น น้องชายผมได้เหอยจุ๊บๆ่ยวตายพอดี"

















จริงๆผมเคยพูดเรื่องเกี่ยวกับตัวผมไปหลายรอบแล้ว แต่ก็จะย้ำอีกที

ผมจะไม่ยุ่งเกี่ยวกับหญิงที่มีพันธะแล้วเด็ดขาด ไม่ว่าจะเป็นแม่ม่าย ลูกติดไม่ติดก็ตาม

รวมถึงถ้ามารู้ภายหลังว่าเคยมีพันธะแล้ว ผมก็จะเลิกทันที..

ไม่ทันไร คนที่ผมต้องการก็มาพอดี เบลค แต่ดูเหมือน เบลคเองก็ต้องการจะเจอผมอยู่เหมือนกัน



"อ้าว เบลค มาพอดีเลย มาดู พี่สะใภ้เอ็งหน่อยดิ เห็นว่าอยากออกไปข้างนอกน่ะ"

[chalempan]

อ่านแล้วหน้ามืดตามัว ภาพไหน ๆ ก็ "ใหญ่" ไปหมด