Re: (มุมก็อปเค้ามา) 8 เหตุผลที่วงการการ์ตูนไทยไม่โต >> โหวตกันๆ

[totaekuman]

ถูกทุกข้อเลยตรงมาก...

ชอบเอาการ์ตูนไทยไปเปรียบเทียบกับ การ์ตูนญี่ปุ่นน่ะ
ขนาดคนวาดหรือคนอ่านด้วยกันมันยังคิดแบบนี้เลย พูดง่ายๆ
คือสังคมส่วนใหญ่ ไม่ค่อยสนับสนุนการ์ตูนไทยน่ะเพราะเห็น
เป็นเรื่องที่ มอมเมาเยาวชนซะงั้น - -

[ufo_man]

แล้วข้อที่ว่าคนไทส่วนใหญ่อ่านน้อยล่ะ

[zosimus]

ผมว่าความคิดผม อาจต่างจากทุกท่าน สักนิดนะ ผมว่าที่การ์ตูนไทยไม่พัฒนามี 3 ข้อ
1.การสนับสุนน้อย
2.เนื้อเรื่อง
3.คนเขียนไม่ยอมรับ ตัวเองเอาความคิดตัวเองเป็นใหญ่ ชอบโทษคนอื่นมากกว่าตัวเอง แล้ว จะให้ คนอ่าน ยอมรับได้ ยังไง

อย่างผม อ่านไทยคอมมิก มาตั้งแต่เล่ม 1 จนถึงทุกวันนี้ บอกตรงๆเลย ผม อ่าน ของคนทางบ้านมากกว่าอ่าน นักเขียนประจำ
ของคนทางบ้านถึงแม้จะวาดไม่สวยแต่ผมอ่านหมด เพราะ เค้าเขียนได้ ดี เนื้อ เรื่องกะดี ขาดแค่ ความสวยงาม
ส่วนของนักเขียนประจำ อ่านเป็นบางเรื่อง เพราะ มันไม่ได้ ประทับใจเลย ในด้าน ของเนื้อเรื่อง

บอกกันตรงๆ ถ้าเนื้อเรื่องคุณดี แปลกแหวกแนวใครก็อ่าน ต่อให้วาดไม่สวย ยังไง ผม ก็จะอ่าน แต่ถ้าคุณ วาดสวยมาก แต่เนื้อเรื่อง งี่เง่า ผม ก็ไม่อ่าน

ดูง่ายๆ อย่าง ต้มยำกุ้ง ช็อกโกเล็ต 5 ฮีโร่ จีจ้าดื้อสวยดุ อีกหลายเองที่ไม่ได้เอยมา เทกนิก ฉากต่อสู้เยี่ยมหมดผมให้ เต็ม 10 แต่ เนื้อเรื่อง ติดลบ

ขอยกตัวอย่างหนังอีก 1 เรื่องคือ โหมโรง เคยดูกันไหม โหมโรงสร้างประวัติการ ครั้งใหญ่ คือ หนังฉายได้ 3 วัน กำลังจะออกจากโรงอยู่แล้ว แต่หนังดี กะมีคนพูดปากต่อปาก
จนหนังต้องกับมา เพิ่มรอบฉาย เพราะหนังเค้าดีจริงๆ

ในตอนนั้นที่ผมไปดูเพราะหนังมัน ฉาย 2 เรื่องควบ ผมกะจะไปดู Kill Bill พอดูจบผมกะว่าจะออก จากโรง แต่ไม่รู้ไปไหน เลยดูโหม โรงต่อ เชื่อไหม ครับ Kill Bill ผมลืมมันไปเลย เหอๆๆ

ผมว่าเนื้อเรื่อง สำคัญสุด

[peterpan-killer]

โอ้ว....โดนใจหลายดอกนะเนี่ย เป็นจริงหมดทุกข้อเลยครับ
ความเห็นของคุณzosimus เองก็ตรงดีครับแสดงว่ามีประสบการณ์ในวงนี้มามากทีเดียว
ผมเคารพในความคิดของทุกคนเลย แต่ก็อย่าพึ่งท้อนะครับเพื่อนๆ
เพราะปัญหาพวกนี้ก็ค่อยๆแก้ไปทีละเปราะตามกาลเวลาครับ ถ้าเทียบกับเมื่อก่อนสัก10ปีก่อนผมนับว่าการ์ตูนไทยก้าวไปได้มากแล้วครับ จากไร้ซึ่งหนทางเป็นมีโอกาศ จากไม่มีให้เห็นเป็นคนรู้จักกันทั่ว
จากที่ผมดูนักเขียนอาชีพหลายๆคนเขาก็พยายามกันอย่างเต็มที่ครับเพื่อปูทางให้น้องๆรุ่นต่อไป อย่างพี่น้อยพี่หมู เป็นต้นไงครับผมเองทุกวันนี้ก็พยายามเพื่อนักเขียนหน้าใหม่เหมือนกัน (ของผมถึงไม่วาดการ์ตูนผมก็หากินอย่างอื่นได้เพราะแค่ฝีมือวาดการ์ตูนของผมมันไม่สามารถเลี้ยงผมไปจนตายได้หรอกครับ)

ถึงจะดูเหมือนหมาขี้แพ้แต่ผมเองก็ถือว่าผมเคยได้พยายามเพื่อการ์ตูนไทยแล้วครับ เสียน้ำตาหยาดเหงื่อมาเยอะละ แต่ไม่ต้องห่วงเลยเพราะในรุ่นของจ๊อกของเนะมันต้องมีอะไรดีขึ้นสักอย่างสองอย่างแน่นอนครับ

หว่านเมล็ดเสียแต่วันนี้ ก็เพื่อหวังพืชผลให้ลูกหลานได้กิน

[PoJeaWa LittleGirl]

^
^
^
สนับสนุนด้านบนอีกหนึ่งเสียงค่ะ

[LunaLoS]

ผมลงข้อ สุดท้ายเต็มสูบ............ 1 คะแนน -*-

"ยัดเยียดความเป็นไทย"..... บอกตามตรง ว่า มีหลายเรื่องที่ผมไม่ซื้อของการ์ตูนไทย เพราะ

มันมีความเป็นไทย ที่ไม่เข้ากัน.....ผมไม่ได้อยากได้ความเป็นไทย แต่ อยากได้ความเป็นตัวของตัวเอง !!!!

ยกตัวอย่าง EXE เป็นการ์ตูนไทยที่ผมเลือกหยิบก่อนการ์ตูนต่างชาติซะอีก.... เปิดเข้าไปข้างใน.. ไม่มีเด็กหัวจุก -*- อะไรแบบนี้โผล่มาเลย

การ์ตูนจะสนุกหรือเปล่า ตัดสินที่คนอ่าน และ "จินตนาการ"ของผู้เขียน ที่จะทำให้ ผู้อ่าน สนุกและอยากติดตามเรื่องนั้น

ไม่ใช่การ์ตูนที่สนุกจะอยู่ที่ .............



แต่...
แต่...
แต่...


ผมก็อ่านนะครับ บางเรื่องที่ความเป็นไทย มัน โดนใจ !!! ^ ^

สู้ต่อไปครับ... ผู้มีสายเลือด CT อยู่ในหัวใจ

[Kore]

คุณทำให้การ์ตูนขายได้แค่ไหน...
(คำว่าคุณในที่นี้ผมไม่ได้หมายถึง จขกท.นะครับ เพียงแต่ขอใช้เป็นสรรพนามเรียกแทนเฉยๆ)

สำหรับ commercial art มันเป็นคำตอบและเหตุผลที่ค่อนข้างชัดของประเด็นเกือบทั้งหมดนี่
แล้วที่ว่าไม่โตนี่ ผมว่ามันเป็นการใช้คำที่ค่อนข้างจะรุนแรงเกินไป เพราะถ้ามองในภาพรวมแล้ววงการการ์ตูนไทยไม่ใช่ว่าไม่โตเลยแต่มันค่อยๆ โตอย่างช้าๆ
มันก็เหมือนกับการสร้างพีระมิดนั่นล่ะครับ ต้องค่อยๆ วางหินทำฐานให้มั่นคงก่อน ใจเย็นๆ วางให้แน่นๆ แน่นอนการสร้างฐานมันต้องกินเวลาซักหน่อย แต่มันจะคุ้มค่าในการสร้างระยะยาว ถ้าใจร้อนเทหินตูมๆ โอเคพีระมิดมันขึ้นได้เร็ว แต่มันก็ถล่มเร็วตามแน่นอน

จากตรงนี้เพื่อไม่ให้ตัวผมเองลามออกนอกประเด็นเองจะขอคอมเม็นต์ตามลำดับแต่ละข้อของเหตุผลทั้งแปดข้อที่ชี้มานะครับ แน่นอนว่ามีทั้งที่ผมเห็นด้วยและไม่เห็นด้วยปนๆ กันไป

อันแรกเลย คนไทยไม่เห็นค่า
จริงเหรอ!?...
ผมว่าคนไทยส่วนใหญ่เห็นค่านะครับ แต่ค่าของมันเดี๋ยวนี้เค้าไม่ค่อยจะมองว่ามันคือการ์ตูนไทยหรือเทศ แต่เค้ามองกันในฐานะ"การ์ตูน"โดยไม่แบ่งแยกกันมากขึ้นกว่าแต่ก่อน
นั่นแปลว่าอะไร...แต่เดิมคนจะมองว่าการ์ตูนไทยต้อง ห่วย ไม่สวย ไม่สนุก คุณภาพแย่ แต่จะมองการ์ตูนเทศในลักษณะที่เหนือชั้นกว่าไม่ว่ามุมไหน และจะซื้อจะอ่านในฐานะที่ว่า ซื้อเพื่อสนับสนุน ช่วยๆ กันหน่อยยังไงก็งานคนไทยด้วยกัน
แต่เดี๋ยวนี้คนจำนวนมากเปลี่ยนวิธีการมองมาเป็นการมองว่ามันคือ"การ์ตูน"เฉยๆ วิธีการเลือกซื้อเลือกอ่านก็มองในฐานะของมันคือ"การ์ตูน"กันมากขึ้น น่าจะแปลได้ว่าในมุมมองของลูกค้าแล้วมันดีขึ้น ก็แสดงว่าเห็นค่ามันมากขึ้น
แต่..
กลับกัน ทำไมคนเห็นค่ามันมากขึ้นแต่ยังโตช้าอยู่ ....กลับไปที่คำเดิมครับ การ์ตูนขายได้แค่ไหน
ที่บอกตรงนี้ไม่ใช่ว่ามันขายไม่ได้หรือขาดทุนแต่อย่างใดนะครับ การ์ตูนไทยขายได้ หลายเรื่องขายดีกว่าการ์ตูนญี่ปุ่นอีกและยอดก็ค่อยๆ โตมากขึ้น
แต่ที่ผมถามว่า การ์ตูนขายได้แค่ไหน เพราะว่า...คนส่วนใหญ่สนใจการ์ตูนไทย อยากอ่านการ์ตูนไทย แต่... ไม่ได้อยากซื้อ และไม่ใช่ไม่อยากซื้อเนื่องจากคุณภาพไม่ได้อย่างที่หวังหรือไม่คุ้มเงินด้วยแต่เพราะแค่ไม่อยากจ่ายเงิน อยากอ่านฟรี ไม่ใช่แค่การ์ตูนไทยด้วยนะครับ การ์ตูนญี่ปุ่นเองก็โดนคำนี้ด้วยเหมือนกัน มีแต่คนอยากอ่าน แต่จำนวนคนอยากซื้อไม่สมดุลกับคนอยากอ่าน
คำว่าไม่มีคนซื้อสำคัญกับนักเขียนมากกว่าไม่มีคนอ่านแน่นอน เพราะมันกลายเป็นตัวพิสูจน์ว่าค่าของการืตูนเรื่องนั้นมีแค่ไหนในฐานะ commercial art

2. ตัดกำลัง o_O'' ใช้คำหัวข้อแรงไปนะครับ แต่เนื้อหาที่ จขกท. อธิบายมามันก็ใช่อยู่ แต่ว่า..
มันเรื่องปกติ การติหนักๆ ก็เป็นเรื่องปกติ ถ้าไม่ติเลยก็แปลว่าไม่ได้สนใจ และไม่มีการติหรือวิจารณ์ไหนที่มาจากกองบก.โดยมีแต่คำติคำด่าอย่างเดียวแน่ แต่คำติจะมาพร้อมการแนะนำ แต่ส่วนใหญ่ที่เจอมาแต่ละคนจะมั่นกันเหลือเกินตอนมาเสนองาน พอเจอติเข้าหน่อยก็เริ่มอารมณ์ขึ้น ไอ้ที่แนะนำไปก็เข้าหูซ้ายออกหูหมาหมด ถ้าแค่บก. กองบก.ติยังทนไม่ได้ หมดกำลังใจไม่มีพลังชีวิตเหลือพอจะไปแก้หรือทำงานใหม่มาได้จะสามารถไปทำงานจริงออกสู่สาธารณะชนได้หรือ พอออกขายแล้วคำติมันจะไม่ใช่มาจากแค่ 1 คนหรือ 1 ทีมอีกต่อไปแล้ว
และเดี๋ยวนี้ยิ่งบนเน็ตด้วยนะ กับวัฒนธรรมใหม่ที่เรียกว่าวัฒนธรรมตามน้ำ จะทำให้ยิ่งโดนหนักขึ้น
และแน่นอนมันก็จะวนกลับไปที่คำเดิมในฐานะ commercial art เพราะการติทุกครั้งนั้นเพื่อให้มัน"ดีขึ้นอีก"และ"ขายได้" คงไม่มีกองบก.ที่ไหนอยากปล่อยงานที่ออกไปแล้วยอดนิ่งเป็นแมงกะพรุนเกยตื้นออกไปขายแน่ การที่การ์ตูนออกไปแล้วดับอนาถหนึ่งเรื่องมันจะต้องชดเชยความอนาถนั้นด้วยยอดกำไรของอีกเรื่องแทนนะครับ เพื่อให้ทั้งกองไม่สะเทือน เดี๋ยวนี้จึงมีสกิลที่เรียกว่า force ตัดจบ เพิ่มขึ้นมาไว้ใช้กับพวกยอดดับที่แนะนำแล้วเข้าหูซ้ายออกหูหมาแต่ปากดีแล้ว

3. มาตรฐานสำนักพิมพ์สูงเกินรับ ........อันนี้ขอยกมือใช้สิทธิ์ค้านครับ lloll
มาตรฐานมันไม่ได้สูงเกินรับหรอกครับ แค่มันสูงกว่าแต่ก่อน
ทุกวันนี้(ยิ่งที่ CTS ด้วยนะ)มาตรฐานเรียกว่าอยู่ในระดับแบบสบายๆ เองครับ ไม่ได้สูงเกินไปแต่อย่างใด แต่ถ้าให้พูดกันตามตรงในอนาคตก็จะสูงกว่านี้อีกเนื่องจากการแข่งขัน ไม่ว่าจะกับค่ายอื่นหรือระหว่างนักเขียนด้วยกันเอง (ขอยกตัวอย่าง CTS อีกครั้ง บก.ที่นี่ก็เป็นนักเขียนการ์ตูนด้วย ทุกวันนี้ก็ยังมีเขียนอยู่ ดังนั้นไม่มีทางที่จะไม่เข้าใจคนที่จะมาเป็นนักเขียนแน่นอน)
คนที่มาเสนอแล้วไม่ผ่านแล้วคิดว่ามาตรฐานสูงเกินรับนั้น แปลว่าคนๆนั้นยังติดอยู่กับมาตรฐานเดิมๆ และคุณค่าแบบเดิมๆ เก่าๆ ของการ์ตูนไทยที่คุณค่าด้อยกว่าการ์ตูนเทศซึ่งมาตรฐานเดิมๆ นั้นไม่เหมาะกับการอยู่รอดและการเติบโต
..มาตรฐานสูงเป็นแบบไหน ก็ลองอ่านบาคุแมนนะครับ สูงน่ะเป็นแบบนั้น
คงไม่อยากให้มาตรฐานไปอยู่ระดับนั้นตอนนี้ใช่มั้ยครับ..คนมาเสนองานหืดขึ้นคอแน่

4. คนในไม่ยอมออกคนนอกอยากเข้า...คำนี้คงต้องใช้เฉพาะกับเรื่องที่ลงในแมกกาซีนเท่านั้นล่ะนะครับ เพราะเดี๋ยวนี้มันมีเรื่องที่ออกเป็นรวมเล่มเลยด้วย

ตรงนี้ขอแยกเป็นสองประเด็นนะ หนึ่งคือการลงในแมกกาซีนแล้วอย่ยาวเป็นเพราะของที่อยู่มันขายได้และขายดีด้วย เมื่อเรื่องยาวขายดีแล้วจะไปเอาออกทำไม ใช่มั้ยครับ ตามสถิติที่ผมมี เรื่องยาวโดยมากจะมีแนวโน้มของยอดขายรวมที่จะสูงขึ้นเรื่อยๆ กับเรื่องยาวแต่ละเล่มที่ออกจะสนับสนุนกันเอง พอเล่มสองออกก็จะสนับสนุนยอดเล่มหนึ่งเพิ่ม เล่มสามออกก็จะสนับสนุนยอดเล่มหนึ่งเล่มสองเพิ่ม แต่ย้ำอีกครั้งนะครับว่า"โดยมาก"เรื่องที่ออกหลายเล่มแล้วยอดเป็นแมงกะพรุนเกยตื้นก็มีปะปนอยู่เช่นกัน แต่ยังไม่ใช่กับเรื่องที่ได้ลงในแมกกาซีน พวกนี้ถ้าแนะนำแล้วไม่ทำตามก็โดนเซย์บายได้เช่นกัน
สองคือที่คนใหม่ๆ อยากลงแมกกาซีนมั่งแต่ลงไม่ได้ อันนี้ต้องเข้าใจว่าเพราะพื้นที่เรื่องที่ลงได้มันมีจำกัด และจำนวนแมกกาซีนเดี๋ยวนี้ก็ไม่ใช่มาก ถึงจะมีการอยากเปิดแมกกาซีนใหม่ๆ สำหรับการ์ตูนไทยโดยเฉพาะขึ้นมาแต่ก็ติดปัจจัยน่ากลัวอันเดิมครับ ...มีคนอยากอ่าน แต่ไม่อยากซื้อ เรื่องยาวที่ลงประจำก็มีอยุ่และขายดีด้วย (ในกรณีนี้ถ้าเป็นที่ CTS จะให้ออกเป็นรวมเล่มไปเลยแทน..แต่ลักษณะการทำงานของนักเขียนก็ไม่ต่างกัน แต่ที่อื่นผมไม่รู้รายละเอียดนัก)

[Kore]

5. นักเขียนไทยไม่ชอบทำงานเป็นทีม
โอเคว่านักเขียนบางคนชอบทำงานเดี่ยวจริง อันนี้ไม่เถียง แต่หลายคนอยากทำเป็นทีมแต่ติดปัญหา ปัญหาที่ว่าคืออะไร...มันมีทั้ง เรื่องการแบ่งรายได้เพื่อจ้างผู้ช่วย จ้างแล้วเงินจะไม่พอใช้เองรึเปล่าเลยจ้างไม่ได้ บางคนก็อยากมีทีมหรือลูกมือแต่หาไอ้คนที่จะมาช่วยไม่ได้ เรื่องนี้เห็นด้วยที่ว่าคนไทยส่วนมากไม่อยากเป็นผู้ช่วย อยากจะเป็นเจ้าของเรื่องซะเอง บ้างก็สั่งไม่เป็นสั่ง อีโก้จัดให้ทำอย่างแต่จะทำมาอีกอย่าง บ้างก็คุณภาพไม่ถึงที่เจ้าของเรื่องต้องการ มันก็แล้วแต่คนไป
แต่ถ้าปัญหาเรื่องรายได้ อันนี้ต้องมองไล่ไปตามปัจจัยที่มีผลด้วยแล้วล่ะแต่สุดท้ายมันก็จะไปวนลงที่ แล้วขายได้แค่ไหน ถ้าขายดีมากก็จะวนไปส่งผลที่รายได้ด้วย
แต่แนวโน้มที่ดีในปัจจุบันคือมีนักเขียนการ์ตูนที่ทำงานเป็นทีมกันมากขึ้น โดยมากก็จะแบ่งงานเป็นแต่งเรื่องกับส่วนวาด ซึ่งทั้งคู่ก็จะทำงานโคกันช่วยกันตลอด ไม่ได้แบ่งงานขาดเป็นของใครของมัน

6. ขาดความชำนาญ
อันนี้ส่วนหนึ่งผมว่ามันมาจากความไม่รู้ค่าของสิ่งที่ใช้อยู่ เดี๋ยวนี้คนมาใช้คอมช่วยกันมากบางคนใช้ซะจนลืมตัวไปว่าพื้นฐานยังไงมันก็ต้องเริ่มที่มือ เริ่มปล่อยปละละเลยความสำคัญของการทำงานด้วยมือ
จริงอยู่ว่าการใช้คอมมันสะดวก และประหยัดกว่า โปรแกรมก็หาได้ง่าย(เพราะมันเป็นโปรแกรมเถื่อนหาโหลดเอาได้) พอมันได้มาง่ายๆ ก็ใช้กันไม่ค่อยรู้ค่า ใช้ของดีไม่คุ้มเหมือนแต่ก่อนที่อะไรๆ ก็ลำบากเลยฝึกใช้จนชำนาญและไม่เสียเปล่า
นักเขียนส่วนใหญ่ที่ไม่ค่อยสอนการเขียนการ์ตูนกันมันก็แน่นอน เพราะงานของเขาคือการเขียนการ์ตูนไม่ค่อยว่างจะมานั่งเปิดสอนใครจริงๆจังๆเป็นคอร์สๆ หรอกแค่นี้ก็ full time แล้ว ถ้าว่างขนาดนั้นแสดงว่าถ้าไม่ทำงานเร็วสุดๆ ก็เผามาส่ง ปกติถ้าอยากเรียนรู้เทคนิกใครเขาก็ต้องเรียนรู้จากตัวงานเขาเอง หรือไม่ก็ต้องไปซึมซับเอาจากการเป็นลูกมือช่วย เพราะการเรียนรู้ที่ดีที่สุดจะมาจากการลงมือทำด้วยเสมอ ...แต่ก็นะ คนไทยไม่ค่อยอยากเป็นลูกมือคนอื่น เลยต้องฝึกเอง ซึ่งก็ต้องใช้เวลาพอสมควรในการฝึกฝน พอไม่ได้อย่างใจบางคนก็เลิกไปเลยก็มี

7. ขาดการสนับสนุน
คำถามคือ ทำให้เค้าดูกันรึยังว่าที่ทำอยุ่มันคุ้มค่าพอจะให้เค้าสนับสนุน
พิสูจน์ตัวเองกันให้ดูก่อน
อย่ามัวแต่รอคนมายืนอ้าแขนบนพรมแดงบอกว่าผมจะช่วยคุณนะมานี่เร็ว...รอไปเถอะ จะมีซักกี่คนที่มายืน
เห็นหลายคนชอบบอกว่าภาครัฐน่าจะสนับสนุน ถามจริงๆ เถอะครับว่าอยากให้รัฐเข้ามายุ่งกับงานคุณกันจริงๆ เหรอ ถ้ารัฐเข้ามากรอบการทำงานงานจะถูกบีบเหลือรูติ๊ดเดียวแน่ ทุกอย่างจะถูกคุมหมด เอาจริงๆ เหรอ
ผมว่าสิ่งที่ภาครัฐจะช่วยได้ควรจะเป็นในแง่ของภาษีที่เกี่ยวข้องกับสิ่งพิมพ์ ซอร์ฟแวร์ น้ำมัน เรื่องของลิขสิทธิ์ต่างๆ รวมทั้งการละเมิด การสนับสนุนให้คนรักการอ่านโดยไม่แบ่งแยกว่าต้องอ่านอะไร

8. ยัดเยียดความเป็นไทย
อันนี้ผมว่าแต่ละสำนักพิมพ์ก็มีนโยบายเรื่องนี้ต่างกันไป ไม่ใส่การ์ตูนก็ไม่เสียแต่ใส่ก็ดี การที่มีความเป็นไทยอยู่มันทำให้คนอ่านรู้สึกใกล้ชิดและคุ้นเคยกับตัวละครได้ง่ายมากขึ้น (ต้องยอมรับว่า ส่วนหนึ่งมันก็จะมีผลกับการขายด้วย) แต่สุดท้ายมันก็อยู่ที่ตัวนักเขียนเองว่าจะมีเซ็นส์แค่ไหนในการใส่มันลงไป
ที่จริงผมค่อนข้างจะเบื่อกับหัวข้อความเป็นไทยนะเพราะเถียงกันไปก็ไม่จบ เอาเป็นว่าต้องตอบให้ได้ซะก่อนนะว่า "ความเป็นไทย" คืออะไร
ความหมายของสิ่งนี้ในแต่ละคนมันต่างกันไปแน่นอนตามลักษณะการดำเนินชีวิตของแต่ละคน ถิ่นที่อยู่ วิถีชีวิต ความเชื่อ การเลี้ยงดู ครอบครัว ประสบการณ์ชีวิต สิ่งที่สนใจและชื่นชอบ ผมเชื่อว่าแม้จะไม่ได้ตั้งใจใส่แต่ยังไงมันก็ต้องมีหลุดลงไปอยู่ในงานที่ออกมาแน่นอนไม่ใช่เพราะคนเขียนเป็นคนไทย แต่เพราะคนเขียนดำเนินวิถีชีวิตมาแบบคนไทย


ปล.คอมเมนต์ความเห็นผมได้เช่นกันนะครับ....ไม่ได้พิมพ์ยาวๆ มานาน เหนื่อยแฮะ