เด็กใหม่รายงานตัวครับมีนิยาย อยากจะให้ช่วยติ

[mopmop789]

สวัสดีครับทุกท่าน (: ผมน้องใหม่ นามปากกา นาฬิกาสีเงิน แต่งนิยายลงเว็บ dek-d

ยังไงก็ช่วยติ หน่อยนะครับ   

----------------------------------------------------------------------
เวลาเลิกเรียน ณ โรงเรียนมัธยมเเห่งหนึ่ง

ครืดด เสียงประตูบานสไลด์ถูกเปิด ดังขึ้น

"สายัณสวัสดิ์ ค่ารุ่นพี่"

เด็กนักเรียนหญิงผมบ๊อบสั้น แสดงให้เห็นว่ายังอยู่ชั้น ม.ต้น โผล่เข้ามาในห้องชมรมวรรณกรรม

"ไง"

ชายหนุ่มสวมแว่นตา ที่ดูสุขุมและเป็นผู้ใหญ่ นั่งอ่านหนังสืออยู่บนเก้าอี้ข้างริมหน้าต่าง ตรงมุมห้อง

"ชอบนะคะ !"

สาวน้อยส่งเสียงดังบอกชอบรุ่นพี่ที่กำลังอ่านหนังสืออยู่

"อืม"

รุ่นพี่ตอบกลับมาด้วยน้ำเสียงเรียบๆอารมณ์ไม่ได้เปลี่ยนไปเลย

"โธ่ ไอ้ปฏิกิริยาโต้ตอบ แบบนี้มันอะไรกันค้า"

"เห้อ ไอที่เธอพูดว่าชอบเนี่ยมันครั้งที่กี่ร้อยกันแล้ว หา?"

"แหะๆ นั่นสิน้า"

นี่แหละคะ นิสัยเสียของชั้นละ ชอบเอาความรู้สึกจริงๆมาพูดเล่นอยู่เรื่อย

อ๊ะเกือบลืมแนะนำตัวไปเลย ชั้นชื่อว่า ตาล เป็นเด็กม.ต้น

ส่วนผู้ชายสวมแว่นที่นั่งอยู่ตรงนั้นคือประธานชมรมชื่อว่า หนึ่ง ค่ะ

แต่จริงๆแล้วที่ชั้นเข้าชมรมวรรณกรรม ก็ไม่ใช่เพราะว่าชอบอ่านหนังสือสักเท่าไหร่หรอกคะ

แต่เพราะว่ารุ่นพี่เขาอยู่ชมรมนี้มากกว่า ถึงจะอย่างนั้นก็เถอะแต่เราก็อยู่ชมรมนี้มาได้ ปีกว่าแล้ว

รุ่นพี่คนอื่นๆที่เป็นสมาชิกชมรมก็เรียนจบกันไปแล้ว เหลือแค่พี่หนึ่งที่ตอนนี้รับหน้าที่เป็นประธานชมรม

กับชั้นสองคน แต่ละวันช่างเป็นวันที่แสนสุข ที่ได้ใช้เวลาร่วมกันรุ่นพี่

ถ้าไม่นับเรื่องที่บอกชอบรุ่นพี่แต่ว่าเค้าไม่เชื่อละก็ มันก็วิเศษเลยละคะ

"....นี่รุ่นพี่คะ จะไม่ทำอย่างอื่นนอกจากอ่านหนังสือเลยหรอคะ"

"ช่วยไม่ได้นี่นา อีกเดี๋ยวก็จะเรียนจบแล้ว ต้องเตรียมตัวสอบเข้ามหาลัยแล้วนี่"

"ฮ่ะๆ นั่นสินะค้า"

....
....
....

|..ไอบรรยากาศเงียบสงัดแบบนี้มันอะไรกัน ไม่รู้จะพูดอะไรต่อไปเลยแหะ|

ตาลนั่งกุมมือตัวเองอย่างสงบเสงี่ยมบนอยู่บนเก้าอี้ ที่อยู่ถัดมาจากรุ่นพี่

|แต่จะยอมแพ้แค่นี้ไม่ได้หรอก วันนี้เป็นวันสุดท้ายแล้ว หลังจากนี้ รร.ก็จะปิดเทอม

แล้วรุ่นพี่ก็จะต้องไปยุ่งกับเรื่องมหาลัยคงไม่มีเวลาให้เรา... สู้ๆเข้า ตัวเรา! ต้องพยายาม

บอกชอบโดยไม่ให้มันดูเหมือนล้อเล่นให้ได้|

"นี่รุ่นพี่คะ รุ่นพี่มีคนที่ชอบแล้วหรือยังคะ"

" ? ก็ไม่นี่ ไม่มีนะ"

"อ๊ะ คะ แต่ถึงรุ่นพี่ไม่มีคนที่ชอบ แต่ก็มีคนที่ชอบรุ่นพี่อยู่นะคะ"

"เห้อ.. อย่าบอกนะว่าเธอนะ"

"ใช่แล้วละค่า แหมรุ่นพี่นี่เก่งจังเลยนะคะ"

"ให้ตายเถอะ เลิกล้อเล่นแบบนี้สักที คำว่าชอบนะไว้พูดกับคนที่เธอรู้สึกแบบนั้นจริงๆสิ ไม่ใช่พูดพร่ำเพรื่อ"

"แต่หนูชอบรุ่นพี่จริงๆนี่คะ"

"จ้าๆ"

|งือออ.. รุ่นพี่ไม่เชื่อที่เราพูดเลยแหะ|

.....
.....

|โธ่เอ้ยไอบรรยากาศนี้มันกลับมาอีกแล้ว ไม่ได้การละ ต้องรีบหาเรื่องชวนคุย|

"อะ เอ่อ วันนี้อากาศดีนะคะ"

"หือ แต่ว่าตอนนี้ฝนมันตกอยู่นะ แถมหนักมากซะด้วย"

"เอ๋ อะ เอ้อนั่นแหละคะ หมายถึงมันเย็นสบายดีนะคะ"

"หืม งั้นเหรอ"

"ฮ่ะๆ งั้นแหละคะ... วันนี้เป็นวันสุดท้ายของพวกเราแล้วสินะคะ"

"นั่นนะสินะ"

"แล้วนี่ก็คงเป็นครั้งสุดท้ายที่จะได้มาเจอรุ่นพี่นั่งรออยู่ที่ห้องชมรมด้วย"

"นั่นนะสินะ"

|เราต้องพูดไปแบบไม่ล้อเล่นให้ได้   เราต้องพูดไปแบบไม่ล้อเล่นให้ได้
เราต้องพูดไปแบบไม่ล้อเล่นให้ได้   เราต้องพูดไปแบบไม่ล้อเล่นให้ได้|

"คะ คะ คือว่ารุ่นพี่คะ"

"นี่ตาล คือว่าพี่ขออ่านหนังสือแบบเงียบๆหน่อยจะได้ใหม"

"อ๊ะ เอ่อ นั่นสินะคะ"

|งื้อออ พลาดโอกาสไปอีกแล้วง่า|

"นี่ตาล ทำไมเธอถึงมาเข้าชมรมนี้งั้นเหรอ"

"แหงอยู่แล้ว นั่นเพราะว่ารุ่นพี่อยู่ชมรมนี้ยังไงละคะ"

"เห้อ แล้วเหตุผลอื่นละ มีบ้างใหม?"

"เอ่อ คือ..."

"นี่ยังจำวันแรกที่เข้ามาสมัครชมรมได้หรือเปล่า"

"จะ จำได้สิคะ วันนั้นนะหนูจำได้ไม่เคยลืมเลย วันที่หนูได้เจอกับพวกพี่ๆแล้วก็ได้เล่นด้วยกัน

ในวันนั้นที่ รุ่นพี่ได้เข้ามาชวนหนูที่พึ่งเข้าเรียนมาใหม่ๆ ยังหาเพื่อนไม่ได้ เข้าชมรม"

"อา ตอนนั้นชมรมเราคึกคักกว่านี้เยอะเลยเนอะ"

"นั่นสินะคะ"

"นี่ ปีหน้าก็จะเหลือแค่เธออยู่ชมรมนี้คนเดียวแล้ว... เหงารึเปล่า"

"ได้มีความทรงจำร่วมกับรุ่นพี่แล้ว แค่นี้ไม่เหงาหรอกคะ อ๊ะ หรือว่ารุ่นพี่เป็นห่วงหนู"

"เปล่านี่"

"เย็นชาจังเลยนะคะ"

"ฮ่ะๆ ควรจะมีความสุขรึเปล่านะที่มีรุ่นน้องมาชอบเนี่ย"

"มันก็ต้องมีความสุขสิคะ โธ่"

"ฮ่ะๆ นั่นสินะ ถ้ามันเป็นความจริงก็คงมีความสุขอยู่หรอก"

"ละ แล้วถ้าที่หนูพูดไปว่าชอบ.. มันเป็นความจริง รุ่นพี่จะมีความสุขรึเปล่าคะ"

|บอกไปแล้ว ในที่สุดเราก็พูดไปแบบไม่พูดเล่นได้แล้ว รุ่นพี่จะตอบว่ายังไงนะ

จะดีใจใหมนะ หรือว่า จริงๆแล้วจะไม่ชอบกันนะ ไอบรรยากาศอัดอั้นนี้มันอะไรกัน

นี่เราพูดไปแล้วจริงๆงั้นเหรอ ย้อนเวลาได้ใหมเนี่ย โธ่เอ้ยเราทำบ้าอะไรลงไปเนี่ย|

"นี่ตาล"

"ค ค๊ะ ซ้าเมื่อหร่ายหนูแค่อำรุ่นพี่เล่น ขำๆเหมือนเดิมนั่นแหละคะ"

|โธ่เอ้ย ทำอะไรลงไปเนี่ยเราพลาดโอกาสไปแล้ว จะบอกชอบอีกก็คงไม่ได้แล้ว

ถึงบอกไปอีกก็คงไม่เชื่อแล้ว ทำยังไงดีเนี่ยวันนี้เป็นโอกาสสุดท้ายแล้ว

คงไม่ได้เจอรุ่นพี่ทุกๆวันที่ห้องชมรมอีกแล้ว คงไม่มีโอกาสได้คุยได้พบหน้ากับรุ่นพี่อีกแล้ว

ช่วงเวลาที่แสนสุขกับรุ่นพี่ก็กำลังจะจบลงแล้ว ตลอดเวลาปีกว่าๆที่ผ่านมา แม้จะบอกชอบไป

ไม่รู้ต่อกี่ครั้ง แต่ก็ไม่ได้บอกไปว่า 'จริง' เลยสักครั้งเดียว ถ้ารุ่นพี่จบไปแล้วเราคงไม่มีโอกาส

ครั้งต่อไปอีกแล้ว ... อ๊ะ .... จะร้องไห้อีกแล้วสิเรา.. ฮึก... ไม่นะ เราไม่อยากร้องไห้

ต่อหน้ารุ่นพี่เลย ไม่อยากให้รุ่นพี่ต้องเป็นห่วง ไม่อยากให้ต้องรู้สึกไม่ดี อยากให้หัวเราะและมีความสุข

เหมือนอย่างตอนนั้น อย่าร้องนะตัวเรา อย่างร้องนะ อย่าร้องนะ อย่างร้องนะ ... อย่าร้องสิ......|

ตาลเก็บน้ำตาไว้ไม่อยู่ น้ำตาของตาลไหลรินอาบแก้มอันขาวนวลของเธอ เธอพยายามจะใช้มือ

เช็ดน้ำตาที่ไหลออกมาเพื่อซ่อนมันไว้ แต่ก็คงช่วยอะไรไม่ได้

".. ฉันชักเบื่อกับคำว่า "ชอบ" ของเธอแล้วละ"

"อ เอ๋ ? ใจร้ายจังเลยนะคะ"

"แต่ว่านะเย็นนี้คงเป็นครั้งสุดท้ายแล้วละนะ ยังไงก่อนฉันจะจบไปนะขอฟังอีกสักครั้งสิ"

"อะ เอ๋"

"ถ้าเธอไม่พูดละก็ ฉันจะพูดเองนะ"

"รุ่นพี่คะ... ฮือ... ชะ.. ชอบ.. ชอบที่สุดเลยค่าาา แงงงงง "

"โอ๋ๆ ไม่ร้องนะเด็กโง่"

หนึ่งโอบตาลไว้ในอ้อมแขน และไม่ได้พูดอะไรมากไปกว่านี้

เพียงแค่นำมือของเขาลูบหัวของตาลอย่างอ่อนโยน แล้วปล่อยให้ตาลร้องไห้ออกมา..